Over rivieren, grenzen en mensen…

IT GIET OAN! Iedere winter hoopt men in Friesland dat eindelijk weer eens deze magische woorden gesproken kunnen worden, maar ieder voorjaar moet men constateren dat het weer niet door gegaan is. Wat een teleurstelling; men smacht naar een Elfstedentocht! Het alternatief lijkt gevonden; naast een Elfstedentocht op de fiets of met de boot, is er nu nog een mogelijkheid: zwemmend…maar dat lijkt me alleen weggelegd voor een soort van ‘supermens’ vooralsnog.

Zoals die Friezen uitkijken naar een Elfstedentocht kijkt iedere voetballiefhebber elke zomer weer reikhalzend uit naar het begin van een nieuwe competitie. En die voetballiefhebbers hebben geluk; weer of geen weer, er wordt (vrijwel altijd) gevoetbald! Gedurende die voetbal loze zomer wordt er door de ‘diehards’ overigens gewoon doorgewerkt. De velden onderhouden, onderhoud gepleegd aan gebouwen en materialen, de voorraden worden aangevuld en vrijwilligers zijn druk in de weer om het roldoek draaiende te houden, nieuwe sponsoren op het roldoek te zetten (daarover binnenkort meer) of mensen te enthousiasmeren om de kantine te bemensen, supporters te strikken voor ‘Barkie’ en wat er verder al niet meer achter de schermen gebeurd. De site van HSSC raadplegen in de zomer levert voornamelijk geboorteberichten op (ook belangrijk voor het voortbestaan van een vereniging overigens) maar het is toch wachten op het moment dat het allemaal weer gaat beginnen. In augustus komt het langzaam op gang: de eerste teams beginnen met hun  trainingen, later gevolgd door de jeugd en op zaterdag is het weer een gezellige drukte op en om de velden en in de kantine. Er worden wat oefenwedstrijden gespeeld en dan volgen tegenwoordig eerst de bekerwedstrijden.  Eigenlijk zijn dit (veelal door de nood gedwongen) veredelde oefenwedstrijden. Spelers zijn (of gaan soms zelfs nog)  op vakantie en dit geeft de technische staf de gelegenheid om eens wat andere spelers op te stellen. Dit jaar werd onze eerste elftal voor de beker gekoppeld aan twee tegenstanders uit de derde klasse (BZC’14 en Ameide) en één uit de vierde klasse (Peursum). BZC’14 is de fusieclub tussen Brakel en Zuilichem en voor hen was het toch wel een bijzondere wedstrijd: de eerste officiële wedstrijd van hun 1^e elftal als fusieclub. HSSC’61 had de eer daarin de tegenstander te zijn. Dat liep voor ons beter af dan voor hen, want met een 2-4 overwinning vertrokken wij weer naar de goede kant van de Waal. (sorry Gerrit) Hierna volgde twee thuiswedstrijden. Allereerst Ameide en dat is een aantrekkelijke tegenstander. Aangezien we in de competitie weer veel wedstrijden aan de verkeerde kant van de Lek moeten spelen is het leuk als je nog een derby hebt aan de goede kant van die mooie rivier. Een sterker HSSC won ook dit duel met 3-1 en stond hiermee al met één been in de volgende ronde. Dat levert niet zoveel op als plaatsing voor de Champions League, maar is toch mooi meegenomen. Peursum leverde weinig problemen op; wel veel doelpunten: 11 stuks waarvan 8 voor HSSC en 3 voor onze vrienden uit Giessenburg. Slim volk trouwens die Giessenburgers: die zijn gewoon aan twee kanten van het riviertje de Giessen  gaan wonen…dan zit je altijd goed! Wat is de voorzichtige conclusie na die oefen- en bekerwedstrijden? Er is niet zo heel veel veranderd…Floris er bij is eigenlijk de grootste verandering, maar verder lopen de mannen weer lekker te voetballen. Het is geen eredivisie, maar we zitten gelukkig ook niet in de kelder van het amateurvoetbal. Je mag wat van het team verwachten, maar geen wonderen. Bij vlagen is het genieten van goed verzorgd voetbal. Individuele hoogstandjes en soms ook stomme fouten…leer daar maar mee te leven. Het zijn ook maar mensen net als wij…alleen kunnen ze beter voetballen. Uiteindelijk is het toch gewoon een hobby en gaat het om: spelplezier. Dat hebben we in al die wedstrijden regelmatig gezien; van de spelers van wie je het min of meer verwacht, maar soms ook van nieuwe gezichten. Als je dan ziet dat één van die nieuwe gezichten afgelopen zaterdag zijn eerste doelpunt maakt in het 1e elftal en ondanks dat het die middag het 6^e doelpunt is, daar enorm veel vreugde aan beleefd is dat eigenlijk nog steeds de kern van het voetbal; spelvreugde! Ik zal wel even zijn naam noemen, want bij de afsluiting van het vorige seizoen ben ik hem vergeten te noemen bij de jongens die staan te popelen om het de trainer zo moeilijk mogelijk te maken: Richard Kool! 

Zo gaan we ons opmaken voor een nieuwe competitie. Daar is al veel over geschreven en of we het nu leuk vinden of niet; we worden steeds meer Utrecht! De provinciale herindeling is de KNVB blijkbaar niet ontgaan; alleen jammer dat ze Meerkerk en Ameide over het hoofd gezien hebben. Dat hadden prachtige derby’s kunnen opleveren, naast uiteraard(!) Everstein en in iets mindere mate wellicht Brederodes en de Culemborgse clubs. We wensen vanaf de zijlijn de technische staf en alle spelers (maar dat geldt net zo goed voor alle andere teams!) veel succes en vooral een heel mooi seizoen toe. Wij zullen jullie niet alleen letterlijk blijven volgen, maar uiteraard hopen we ook wekelijks weer een verslag te plaatsen van de verrichtingen van ons mooie cluppie; FORZA HEICOP!