foto 1

foto 2

foto 3

foto 4

foto 5

Hij is weer in het land: Sinterklaas in het gezelschap van zijn (al dan niet Zwarte) Pieten. Die kleur van de Pieten is nogal wat over te doen tegenwoordig en de standpunten zijn inmiddels zo verhard aan beide zijden dat er van een discussie bijna geen sprake meer is. Daar zitten we waarschijnlijk de komende jaren nog wel mee opgescheept. Afgelopen zondag bereikte het allemaal zijn dieptepunt bij een voetbalwedstrijd in Den Bosch waar een aantal lieden zich compleet misdroegen. Aanleiding voor ‘heel’ Nederland dat zich belangrijk vind om voorop te lopen en dit te veroordelen. De eerste dagen struikelde men zo ongeveer over elkaar heen om dit (terecht) te veroordelen om vervolgens een paar dagen later allemaal te constateren dat het toch maar een heel klein groepje is en er eigenlijk in de voetbalstadions de laatste jaren veel verbeterd is in dit opzicht. Ik mis zulke dagen toch wel eens iemand (een politicus?) die iets meer rust en leiderschap uitstraalt in een poging de gemoederen wat te bedaren en zo wellicht mensen dichter bij elkaar kan brengen. Maar nog vanuit de politiek nog vanuit de journalistiek vond ik dit geluid echt klinken. Maar dan is er altijd nog het voetbal zelf…wat laten die van zich horen? Uiteraard ook van die kant een veroordeling en de toezegging van een onderzoek etc. Maar dan komt er een persconferentie voorafgaand aan een wedstrijd van het Nederlands elftal en zit daar een heel gewoon Rotterdams jochie en die praat recht uit zijn hart. Ik weet niet of u het gezien heeft, maar de wijze waarop Wijnaldum sprak (Koeman hoefde eigenlijk niet veel te zeggen deze keer) was indrukwekkend. Niet alleen een groot voetballer, maar ook een groot mens die ons allemaal wat meegaf om over na te denken!

Tot zover het beschouwelijke gedeelte van dit wedstrijdverslag…

“Vol verwachting klopt ons hart” deze weken. Dat is vooral van toepassing voor de kinderen onder ons, maar als we dit even doortrekken naar HSSC is dat niet veel anders. Na een aantal teleurstellende resultaten de afgelopen weken hoop je dat die negatieve lijn op een keer omgebogen kan worden. Afgelopen dinsdag was er nog de bekerwedstrijd tegen Tricht. Een goede eerste helft werd gevolgd door een mindere tweede helft waarin Tricht de winst naar zich toe trok. De uitslag was echter niet het enige verlies die avond. De schade bleek groter: de gebroeders van Dam verlieten beide geblesseerd het veld en waren er vandaag niet bij. Evenals als de al langer geblesseerde Kees van de Berg en Kees de Nijs en de vakantievierende Christiaan den Braber. Kijkend naar de ranglijst kunnen ‘we’ vandaag en de komende weken de borst nat maken. Dan wordt dat liedje van “vol verwachting klopt ons hart” een beetje overstemd door: “er is geen banger hart dan dat van mij”. Eigenlijk is Hercules dan nog een ploeg waar in ieder geval op papier nog de meeste kansen liggen (al zijn die kansen er natuurlijk tegen iedere ploeg) Hierna volgen drie ploegen uit de top vier. Door alle blessures is er dus volop werk aan de winkel voor onze militaire strateeg om iets te bedenken…Dat lukt gelukkig regelmatig en thuis ving ik al een en ander op over de bedachte strijdwijze, waarbij ik eerlijk wel zoiets had van: als dat maar goed gaat. ..

De wedstrijd begon, nadat Stan Steijsiger het goede voorbeeld had gegeven, zoals op zoveel plaatsen met een minuut niet voetballen. De reden hiervoor is genoemd. Hercules nam het initiatief en het eerste kwartier waren zij degene die het spel maakten, druk zette en de eerste kansen kreeg…als dat maar goed gaat…dat “banger hart” begon steeds luider te klinken in mijn hoofd. Doelpunten bleven echter uit en een eerste teken van leven van HSSC kant kwam van Koen Looy. Een directe vrije trap draaide hij met een Ziyech-achtige (sorry Koen) precisie naar de tweede paalde. Daar stond echter een speler van Hercules klaar om hem van de lijn te koppen.  Het was duidelijk dat we een aantal vaste krachten mistte vandaag. De automatismen ontbraken en we kwamen niet echt tot mooie aanvallen het eerste half uur en dat bracht Niek op het idee om het toch maar weer eens te proberen met een verre uittrap. Hij zag Floris weliswaar wel met een paar man bij zich staan, maar het viel te proberen. Langs de lijn denk je dan: als dat maar goed gaat...  Maar deze keer ging het goed: Floris nam de bal aan, speelde zich vrij en scoorde heel knap: 1-0. Dit was tevens de ruststand, maar gerust waren we er nog allerminst op. In de kantine constateerden we dat Jan weer een hoofdrol had vandaag en da’s eigenlijk geen goed teken.

De tweede helft was nog maar een paar minuten bezig toen Hercules de lat boven Niek testte en m’n hart begon al weer te bonzen…als dat maar goed gaat. In de 54^e minuut was het Ferry die weer eens iets geniaals bedacht en met een prachtig pass Floris bereikte die wederom twee man van zich afschudde, de keeper omspeelde en voor zijn tweede treffer van de dag tekende: 2-0 . Zou vandaag dan omkeer zijn? Het begon er steeds meer op te lijken. De aanvallen werden beter en dit resulteerde in de 75^e minuut tot het hoogtepunt van de middag wat mij betreft. Een ingooi van Niels verlengde Floris met een prachtige beweging richting Koen Looy. Die gaf vanaf de zijkant een perfecte harde lage voorzet op Bas die precies de goede plek koos om hem binnen te lopen: 3-0. De wedstrijd was beslist en zeker toen Floris zijn derde van de dag liet aantekenen. Een 4-0 uitslag geeft de burger weer moed. Mooi om te zien dat ondanks een moeizaam begin men zich “in de wedstrijd” knokte en ook mooi om te zien dat Floris de hoge verwachtingen die we van hem hebben en die hij zichzelf ook op lijkt te leggen, vandaag waar maakte. Volgende week op weg naar Houten, de ploeg die vandaag bijna de dubbelle cijfers liet aantekenen in hun uitwedstrijd tegen Vriendenschaar.

We gaan het zien!