Voorwaarts uit (1)

Voorwaarts uit (2)

Voorwaarts uit (3)

Voorwaarts uit (4)

Voorwaarts uit (5)

Voorwaarts uit (6)

Voorwaarts uit (7)

Voorwaarts uit (8)

Voorwaarts uit (9)

Voorwaarts uit (10)

Voorwaarts uit (11)

Voorwaarts uit (12)

Voorwaarts uit (13)

Voorwaarts uit (14)

Voorwaarts uit (15)

Voorwaarts uit (16)

Voorwaarts uit (17)

Voorwaarts uit (18)

Voorwaarts uit (19)

Voorwaarts uit (20)

Voorwaarts uit (21)

Voorwaarts uit (22)

Voorwaarts uit (23)

Voorwaarts uit (24)

Voorwaarts uit (25)

Voorwaarts uit (26)

Voorwaarts uit (27)

Voorwaarts uit (28)

Voorwaarts uit (29)

Ik weet niet hoe laat u dit verslag leest; wellicht is het al lang vijf voor twaalf geweest of moet het dat nog worden, maar voor ons vlaggenschip staat die tijd inmiddels op de klok. Het is wel duidelijk dat we nu in de fase beland zijn waarin er punten gepakt moeten worden. Aan de inzet van de mannen lag het ook vandaag niet, maar ook is wel duidelijk dat zo’n fase als waar we de afgelopen maanden in zitten niet zomaar voorbij gaat. Dan moet het kwartje een keer de goede kant op gaan vallen. We krijgen nu met tegenstanders te maken die vaak in hetzelfde schuitje zitten; die de punten hard nodig hebben om weg te blijven van de onderste plekken. Het is dan een kwestie van vertrouwen krijgen in je eigen spel en dat kan eigenlijk maar op één manier: winnen. Dat had vandaag gekund, maar dan helpt het niet dat je voor de derde wedstrijd op rij na zeven minuten op achterstand komt. Je maakt het jezelf dan toch wel weer erg lastig en dat was ook vandaag het geval. We begonnen nog wel zo mooi met een fraai schot van Lennart in de derde minuut. Dat had een beter lot (en een betere start) verdiend dan te eindigen op het dak van het doel. Maar zoals gezegd: na zeven minuten werd een voorzet vanaf de rechterkant door een geheel vrijstaande speler binnen gekopt; 1-0. Daarna was het Voorwaarts dat een licht overwicht had zonder tot grote kansen te komen. Na ruim twintig minuten stak Jari het middenveld over, maar Nicky wist de fraaie aanval niet af te ronden en zo bleef het lang 1-0. Het moest voor ons uit een dood spelmoment komen en het was een goed genomen corner van Koen, door Dennis minstens net zo fraai werd binnengekopt die de 1-1 betekende. Dankzij een goede redding op slag van rust door Regilio gingen we met deze stand rusten en hadden we er eigenlijk best wel vertrouwen in voor de tweede helft.

De tweede helft was HSSC de bovenliggende partij, maar het is eigenlijk kort samen te vatten: als jij niet scoort doen hun het. En dat is precies wat er gebeurde: volop kansen, maar waar voor de winterstop zo ongeveer alles leek te lukken, lukt er nu weinig meer. Dan krijg je het deksel op de neus: Menno kon al een keer een tegendoelpunt voorkomen door een goed blok te zetten, maar na een uur spelen mocht Voorwaarts een vrije trap nemen vanaf de linkerkant. Die werd door een speler van hen, die nota bene tussen twee verdedigers stond toch binnen gekopt: 2-1. De trainer probeerde vervolgens wat te forceren door Floris in te brengen in de spits en Christiaan in de verdediging als vervangers van Tristan en Lennart. De bedoeling was duidelijk: meer druk zetten, maar dat neemt natuurlijk ook een zeker risico met zich mee. En inderdaad: zij stonden nog maar nauwelijks op het veld of de 3-1 viel bij een snelle uitbraak van Voorwaarts die een paar heel gevaarlijke aanvallers in de ploeg heeft. Er kwamen vervolgens volop kansen om nog wat aan die achterstand te doen. Dat die ballen er niet in gaan op het moment kun je van alles van vinden (en dat vinden we ook) maar één ding weet ik zeker: de jongens zelf balen hier nog veel harder van dan wij langs de kant. Het geluk staat op dit moment duidelijk niet aan onze kant, of zoals de trainer van de tegenpartij het na afloop zei toen hij de bestuurskamer binnen kwam lopen: “morgen is het de tiende, ik ga vanavond nog een staatslot kopen”. In die fase zitten we dus. Vijf voor twaalf is nog niet te laat en er komen nog negen finales aan waarbij komende zaterdag natuurlijk bij heel veel Vijfheerenlanders in de agenda dik omlijnd staat genoteerd; HSSC’61 – Everstein. Laten we vooral bedenken dat vijf voor twaalf nog tijd geeft en daarnaast: twee voor twaalf komt daarna nog en dat is ook leuk om naar te kijken, al moet je dan verrekte bijdehand zijn om daar als winnaar uit te komen. Forza Heicop!