Haastrecht uit 2022 (1)

Haastrecht uit 2022 (2)

Haastrecht uit 2022 (3)

Haastrecht uit 2022 (4)

Haastrecht uit 2022 (5)

Enkele verslagen terug schreef ik over De Dijk en vandaag speelt de dijk ook een kleine rol in het verslag. Voor zover ik na heb kunnen gaan speelde het eerste elftal van HSSC vandaag voor het eerst in de geschiedenis in en tegen Haastrecht. Het is even rijden door de mooie polders van de Krimpenerwaard over de ‘Haastrechtse dijk’. Een dijk die in een wat verder verleden zeer geliefd was bij motorrijders die daar op zondagmorgen zich in alle vroegte Valentino Rossi waanden en er soms op pijnlijke wijze achter kwamen dat dit toch net een bocht te ver was…. Tegenwoordig liggen ook hier de nodige verkeersdrempels dus zal het er ongetwijfeld wat rustiger aan toe gaan. Wij deden het sowieso wat rustiger aan en kwamen uiteindelijk op een prachtig, vrij nieuw complex terecht waar men niet alleen kan voetballen, maar ook tennissen en zelfs padellen.  Hier gingen we weer een poging doen om, liefst drie maar anders in ieder geval één punt, mee te nemen naar de Vijfheerenlanden. We zitten in een moeilijke fase momenteel en dan is de kunst om de groep ‘bij elkaar te houden’ zoals men dit noemt. Dat lukt goed; de trainingsopkomst is goed, er wordt scherp getraind en de sfeer binnen de selectie is goed. Dat is een compliment voor de staf, maar ook voor de spelers. Met telkens weer wat nieuwe blessures die er bij komen was het vandaag ook weer een beetje schuiven met de opstelling en had Bart een basisplaats; hij verving Aron en Jannick nam de plaats in van Jordi. De voorhoede bestond uit drie tieners: Remon, Wouter en Lennart.

Dat punt(en) meenemen zat er vandaag de eerste helft ook wel in. HSSC kwam goed uit de startblokken en met name het eerste kwartier hadden we onszelf moeten belonen met een doelpunt. Maar het is het bekende verhaaltje: als je in de hoek zit waar de klappen vallen zit het op zulke belangrijke momenten meestal ook niet mee. In plaats van net onder de lat valt een bal dan op de lat en blijft dat broodnodige doelpunt uit. Het was al snel duidelijk dat Haastrecht het vooral moet hebben van een paar heel goede aanvallers en men de bal ook zo snel mogelijk die kant op stuurt. Na een klein kwartiertje kregen we de eerste waarschuwing van hun vaardige linksbuiten en na een half uur wist Bastiaan met een geweldige reflex ook nu de 1-0 te voorkomen, maar je voelde aan alles al dat het weer eens zo’n pot werd waarin wij niet de trekker over kunnen halen, maar dat de tegenstander dat op een cruciaal moment wel doet. En dat gebeurde ook. Op slag van rust wat het weer hun nummer 11 die in stelling werd gebracht en nu was Bastiaan kansloos. Dan zit je toch een beetje met een kater in de rust en ondanks een enorme inzet konden we in de tweede helft voetballend niet meer datgene brengen wat in de eerste helft wel lukte. Zeker nadat de 2-0 viel in de 66^e minuut werd het een heel moeilijk verhaal. Aan de werklust lag het zeker vandaag niet, maar ja; daar krijg je geen punten voor. Het slotakkoord was voor Nicky die een terecht gegeven strafschop hard binnen schoot, maar inmiddels was de ruim toegemeten extra tijd wel zo’n beetje verbruikt en stonden we dus weer met lege handen. Als je op Regio-voetbal terecht komt zie je daar alle clichés langs komen: over gifbekers die nog niet leeg zijn en meer van dergelijke teksten. En al die clubs wachten op het moment dat ‘het balletje een keer de goede kant op rolt’…dat doen wij dan ook maar. Volgende week: nieuwe ronde, nieuwe kansen!