De eerste officiële wedstrijd van 2023 betekende tevens de eerste returnwedstrijd van deze competitie. Op 24 september begonnen we de competitie thuis met een kansloze nederlaag tegen Arkel en benoemde ik hen in mijn verslag al tot een potentiele titelkandidaat. Met die rol blijkt men daar toch de nodige moeite te hebben, want inmiddels zaten we in de positie dat er een zgn. ‘zes punten’ wedstrijd op het programma stond. Het verhaal is bekend: de onderste zes ploegen zitten allemaal in de gevarenzone en Arkel is dan de eerste ploeg die daarboven staat. Voor beide teams dus een heel belangrijke pot. We hadden met zijn allen een prachtig trainingskamp gehad in Albufeira en met een tweede plaats in de Algarve cup het nodige zelfvertrouwen getankt. Daar was niet veel van te merken de eerste helft; het leek wel of we op een half veld speelden. Het was een klein wondertje op zich dat het tot de 25^e minuut duurde voor de 1-0 viel, want op dat moment had het ook zomaar 3-0 kunnen staan. Bastian en het aluminium brachten een paar keer redding maar een Arkelse treffer kon niet lang(er) uitblijven. Hierna bleef Arkel gevaarlijk en het duurde tot de 40^e minuut voor we voor het eerst in de buurt van het doel van Arkel kwamen. De afronding van Lennart ging echter hoog over. Maar toen we de weg eenmaal gevonden hadden, draaide de rollen ineens om. De eerste poging van afstand van Bart ging nog naast het doel, maar een paar minuten later legde hij weer vanaf ca. 25 meter aan (volgens Jan de Jong 30-35 meter; maar ja die is een beetje kippig zoals u weet) en de bal verdween schitterend in de kruising. Een beauty, niveau: Lasse Schöne! Met deze toch wel enigszins verrassende stand op basis van de eerste 40 minuten, gingen we aan de thee. Na de rust een aantal wijzigingen: Menno en Remon vervingen Mark en Tristan. We waren nog maar nauwelijks begonnen of de 2-1 stond al op de teller; een rake kopbal waarbij aangetekend dient te worden dat de speler in kwestie wel heel erg veel ruimte kreeg. Bijzonder jammer zo’n goedkoop weggegeven doelpunt, want anders had er vandaag wellicht meer in gezeten. De tweede helft tapte Heicop uit een heel ander vaatje; enorm veel strijdlust leverde een heel ander beeld op dan de eerste helft. In eerste instantie werd de gelijkmaker door Nicky nog afgekeurd wegens buitenspel. Toen Nicky even later mocht aanleggen na een vrije trap op de rand van de zestien wist je dat het zomaar kan gebeuren. Koen werd nog geïnstrueerd om het de muur lastig te maken, maar dat kwam niet helemaal uit de verf 😉 Wat wel uit de verf kwam was de traptechniek van Nicky en hij schoof de bal langs de muur en liet de keeper kansloos: 2-2. Langs de kant zeiden we al tegen elkaar dat er misschien nog wel meer in zat vandaag dan een gelijkspel, maar we waren nog niet uitgesproken of de 3-2 stond al weer op het bord. Een beetje ongelukkig verdedigen en we stonden weer op achterstand. Men probeerden het nog wel, maar het zat er niet in om nog een keer langszij te komen. Ook de in een officiële wedstrijd debuterende Milan de With kon het tij niet meer keren en zo gingen we met lege handen naar huis. Een dubbel gevoel overheerste: een abominabel slecht begin van de wedstrijd gevolgd door een hoopgevende tweede helft. Volgende week weer een heel belangrijke wedstrijd op het programma: Ameide op Het Plein met aansluitend een pré carnaval party.