Bergambacht-uit (1)

Bergambacht-uit (2)

Bergambacht-uit (3)

Bergambacht-uit (4)

Bergambacht-uit (5)

Bergambacht-uit (6)

Bergambacht-uit (7)

Bergambacht-uit (8)

Bergambacht-uit (9)

Bergambacht-uit (10)

Bergambacht-uit (11)

Bergambacht-uit (12)

Bergambacht-uit (13)

Bergambacht-uit (14)

Bergambacht-uit (15)

Bergambacht-uit (16)

Bergambacht-uit (17)

Bergambacht-uit (18)

Bergambacht-uit (19)

Bergambacht-uit (20)

Bergambacht-uit (21)

Bergambacht-uit (22)

Bij de met 3-1 gewonnen thuiswedstrijd tegen Bergambacht stond boven het verslag ‘een mirakelse mooie middag’. Er was warempel vandaag ook weer een klein mirakel nodig, maar het was eigenlijk weer een mooie middag. Daar zag het heel lang niet naar uit. De eerste helft was er één voor de thuisblijvers zoals dat heet; een sterker Bergambacht maar weinig spectaculair voetbal van beide zijden. Dat kwam pas in de tweede helft, maar die maakte de eerste helft ook meer dan goed!

Een opvallende wijziging in de basis: Kaj op doel in plaats van Bastian die van een welverdiende vakantie geniet. Verder de vertrouwde gezichten. Vooraf een indrukwekkend vuurwerk achter één van de doelen wat nog maar eens benadrukte dat er veel op het spel stond vandaag. Bergambacht leek tot voor enkele weken samen met Dilettant een kandidaat voor directe degradatie, maar hun zes punten in de twee voorafgaande duels gaven hun vertrouwen en een overwinning op HSSC zou hen qua puntenaantal op gelijke hoogte brengen met ons. Voor HSSC is het niet anders: er moest eigenlijk gewonnen worden om in de race te blijven voor een plek in de nacompetitie. Zoals gezegd was de eerste helft voor Bergambacht dat in hun spel duidelijk meer felheid en agressie legde dan HSSC. Dat resulteerde al vroeg in de wedstrijd voor een blessure bij onze aanvoerder die de strijd moest staken, Wouter verving hem. Ook Remon werd stevig aangepakt, zonder dat dit grote consequenties had. Kortom: Bergambacht leek zich iets meer bewust van de grote belangen die op het spel staan. Na rust kwam de wedstrijd pas echt op gang, maar voor HSSC wel op een heel beroerde wijze; in een tijdsbestek van ruim tien minuten scoorde Bergambacht maar liefst drie keer en leek het doek gevallen. Ik heb me zelfs laten vertellen dat Herman van Dijk al huiswaarts keerde…U weet wel: die vader van die rechtsback van HSSC in hun glorie jaren, die zelfs als ze met 3-0 achter kwamen nog zijn medespelers aanmoedigde en riep: “Kom op Heicop blijf er in geloven! Ik weet niet zeker of het waar is en kan het me haast niet voorstellen, maar dan heeft ie iets heel moois gemist. Want na de 3-0 leek er bij de jongens ineens het besef te komen dat ze zich zo wel erg makkelijk naar de slachtbank lieten leiden. Maar er gebeurde nog iets: volgens de statisticus van onze club (en niet geheel toevallig familie van) kwam er een Stijsiger in het veld en kenterde daarna de wedstrijd. Inderdaad: er was het debuut van Yme deze middag die in het veld kwam voor de moegestreden en niet geheel fitte Job. En inderdaad: de wedstrijd kenterde. HSSC zocht de aanval op en een overtreding op Owyn leverde ons een penalty op. Bij afwezigheid van Nicky werd het een klusje voor Lennart en die weet daar wel raad mee: 3-1. Nauwelijks drie minuten later tekende Owyn voor de 3-2. Een harde vrije trap van Lennart kon de keeper van Bergambacht in eerste instantie stoppen, maar uit de rebound wist Owyn te scoren. Met alle blessure behandelingen en wissels was niet geheel duidelijk hoeveel tijd we nog hadden voor een gelijkmaker. Milan verving Jannick en de druk op het doel van Bergambacht nam toe al moesten we natuurlijk oppassen voor de counter. Vlak voor tijd (gokten we) viel de gelijkmaker en weer was Lennart de gevierde man aan onze kant, al las ik ergens ook iets over een eigen doelpunt van Bergambacht…het zal me worst wezen! Maar er kwam nog wel wat tijd bij en ineens begon Bergambacht de aanval weer op te zoeken. Het bleef echter bij 3-3 en op het moment dat de wedstrijd afgefloten werd sta je dan met heel gemengde gevoelens: door het scoreverloop voelt het bijna als een overwinning, aan de andere kant: dit zijn eigenlijk wel de wedstrijden die je moet winnen. We hebben deze competitie veel te veel punten laten liggen tegen ‘de onderste helft’ en dat breekt ons behoorlijk op. Nog drie wedstrijden te gaan: gelukkig voor ons een makkelijk programma: tegen ploegen uit het linker rijtje: dan zijn we op ons best!

Na afloop nog even nagepraat in de gezellige kantine van Bergambacht o.a. met Anne Stijsiger die getuige was van het debuut van zijn neefje. En dan komt er ineens een heel mooi plaatje langs lopen. Vader en zoon: Richard en Yme, de één met een mooie geschiedenis in onze eerste elftal; de ander met een mooie toekomst voor zich in ons vlaggenschip???