De afgelopen drie wedstrijden waren de potjes waarin we punten hadden moeten pakken; directe concurrenten in onze strijd tegen degradatie. Slechts één schamel puntje hielden we over aan die duels en met het programma voor de komende weken wordt de situatie dan toch wel precair. Vandaag naar de koploper die maar één doel heeft dit seizoen: promoveren naar de tweede klasse. Deze week werden de AD lezers al een beetje opgewarmd middels een interview met hun ‘sterspeler’ die na een carrière bij o.a. FC Dordrecht en Stedoco weer op zijn thuishaven is beland.  Als je dan voor het begin van de wedstrijd je opstelt langs de lijn in het gezelschap van vijf spelers van ons die in principe allemaal basis kunnen staan en dan ook nog in de wetenschap dat de gebroeders van Soest ziek zijn achtergebleven in Schoonrewoerd, dan moet je wel een ras optimist zijn om in een resultaat te geloven. Maar ja, we hebben ook gewonnen van Hardinxveld, dus waarom niet? Aan het weer lag het in ieder geval niet; onder een heerlijk voorjaarszonnetje begonnen we aan het duel en dat ontspon zich zoals verwacht. De Alblas nam het initiatief en wij beperkten ons in eerste instantie tot verdedigen. De trainer had het er behoorlijk druk mee vandaag en coachte als een ware Simeone: roepend en gebarend vol passie; zich bewust van datgene wat er op het spel stond vandaag. Het moet gezegd: het werkte! Ik schreef het al eerder: de werklust is er wel degelijk bij onze spelers en vandaag kwam daar een dosis onverzettelijkheid bij die je nodig hebt in dergelijke duels (plus een klein beetje geluk en…een heel goeie keeper!) Na een kwartier spelen was het Bastian die met een geweldige redding een doelpunt voorkwam en daarmee wellicht een grote afstraffing. Het werd gedurende het duel wel duidelijk dat het niet moet ‘gaan draaien’ bij De Alblas, want dan kun je wel eens een heel vervelende middag krijgen. Maar…’het draaide’ niet bij De Alblas en vijf minuten later had Owyn met een kopbal zelfs de kans op de 0-1, maar die ging langs de verkeerde kant van de paal. Even later een ongelukkig luchtduel waarbij Tristan en Menno met de hoofden tegen elkaar kwamen. Dat zag er even zorgelijk uit, maar beide konden gelukkig weer verder. Gek veel kansen waren er overigens niet te noteren de eerste helft alleen een vrije trap op een heel gevaarlijke plek voor ons was dreigend, maar ook dit gevaar werd door Bastian geëlimineerd.  De tweede helft begonnen we zonder Job die de strijd moest staken en moest er weer geschoven worden. Dennis, die zich dit seizoen ontpopt als misschien wel onze waardevolste speler, nam de linksback positie over van Job en Wouter zakte terug naar de rechtsback positie die hij heel goed invulde. Niels versterkte het middenveld.  De tweede helft leverde zo mogelijk nog minder kansen op dan de eerste helft en al helemaal geen doelpunten. Dat is toch echt een compliment voor onze ploeg. Het absolute hoogtepunt van de tweede helft was toch wel de solo waar Yannick aan begon langs de zijlijn…tot verbazing van alles en iedereen (en waarschijnlijk ook zichzelf) passeerde hij met een paar onnavolgbare bewegingen twee man van De Alblas (dat was de hele wedstrijd nog niemand gelukt) Op dat moment realiseerde hij zich waarschijnlijk ook wel dat dit helemaal nergens op sloeg en staakte hij zijn actie. Jammer, want wie weet had hij die nummer vijf er ook nog wel uit gelopen en de winnende gemaakt. Maar goed: gelijkspelen tegen de nummer laatst en twee weken later gelijkspelen tegen de nr. één…wij kunnen dat!

Benieuwd wat we nog meer kunnen…