In de aanloop naar de provinciale verkiezingen lijkt het of we er slechter voor staan dan ooit. Ik heb het dan even over de samenleving als geheel en niet zozeer over ons cluppie. De huidige regering heeft er niets van gebakken en laat alles en iedereen in de steek volgens velen. Sigrid Kaag heeft Hugo de Jonge afgelost als nationale zondebok. Op Twitter, maar ook op het binnenhof dienen de alternatieven zich aan sommigen en laten dit op niet mis te verstane woorden blijken. Ik moet dan altijd denken aan de woorden uit het gedicht van Willem Wilmink over de Joodse goochelaar Ben Ali Libi die in de Tweede wereldoorlog werd opgepakt door de Duitsers en vermoord. Daarin schrijft hij: “en altijd als ik zo’n schreeuwer zie met een alternatief voor de democratie…” (You Tube: Joost Prinsen, Ben Ali Libi ) Hoe kom ik hier nu op? Wel, bij het naderen van het dorp Lekkerkerk reden we langs een zee van omgekeerde vlaggen als uiting van ongenoegen over het regeringsbeleid en dan met name de aanpak van de stikstofproblematiek. Op zich trouwens wel een feestelijk gezicht al die vlaggen. Daarnaast wil men in de Krimpenerwaard de daling van de bodem aanpakken en hiertoe een groot aantal boeren uitkopen. Als ultieme uiting van onvrede haalde een boer en raadslid uit Lekkerkerk daarbij zelfs het landelijke nieuws door een fors aantal van zijn eigen knotwilgen om te zagen. Kortom: de nood is hoog! Iets minder hoog is de nood bij ons vlaggenschip. Die hangt nog niet ondersteboven, ook nog niet half stok, maar om nou te zeggen dat ie fier wappert…

Vandaag het inhaalduel tegen Lekkerkerk (inderdaad: we hebben het nagevraagd en Theo zijn voorouders waren Lekkerkerkers!) Een aantal spelers hadden dit ‘vrije’ weekend een weekendje weg of een wintersportvakantie gepland en we kwamen dus met een behoorlijk aangepast team op het veld. De start was goed en al na zes minuten stonden we met 0-1 voor. Maar voordat die stand op het scorebord stond was het doelpunt van Koen al afgekeurd wegens buitenspel. Even later verhinderde Aron met een geweldige ingreep dat Lekkerkerk kon scoren, maar dat was gelijk ook zijn laatste actie en hij moest de strijd al vroeg staken. Dat waren zo ongeveer de twee hoogte- dan wel dieptepunten van de eerste helft. Langs het veld was het ijskoud en van het voetbal waren we nou ook niet bepaald warm geworden. Wel gingen we rusten met het idee dat er vandaag best wel eens een puntje in zou kunnen zitten. De tweede helft zakte dat gevoel steeds verder weg. Sterker nog: ik ging al rekenen op drie punten! Het werd zo’n helft als tegen Hardinxveld…legio kansen voor Lekkerkerk, maar een zeer goed keepende Bastian hield hen van scoren af. Daarnaast raakten ze nog een keer of vier de lat en paal. Ik zag het al helemaal voor me: één uitval van Remon en we nemen de punten mee naar huis. Niet Remon maar Tristan was ook heel dicht bij dat scenario, maar zijn bal hobbelde net langs de verkeerde kant van de paal. Toen vlak voor tijd Jari de fout inging met uitverdedigen viel de terechte 1-0 en gingen we met lege, koude handen naar huis. De vlaggen zagen er op de terugweg een stuk lelijker uit. Volgende week dezelfde rit, maar dan nog een paar kilometer verder naar Krimpen aan de Lek.