De kampioenswedstrijd van D1

‘’Wakker worden!’’ Vandaag is het de dag van een enorm spannende wedstrijd tussen HSSC ’61 D1 en Emma. We móesten met 4-0 winnen want anders zouden we geen kampioen meer kunnen worden. We stonden 3e in de poule en als we zouden winnen met 4 doelpunten verschil zouden we kampioen worden. Verliezen kon ook niet gebeuren want dan kwamen we 3 punten te kort. We zaten met z’n allen in de kleedkamer en kregen de laatste instructies te horen. Moeilijk zou het niet zijn, Emma stond één na laatste. Maar het scoren werd wel wat moeilijker. 4-0. Dat is best wel veel. Daar boven op kwam ook nog eens de spanning.

Iedereen was zenuwachtig dat we dit zouden verliezen. Knallen! Werd er benoemd in de kleedkamer. Er vol voor gaan! Dan hadden we kans. Niet als een natte krant spelen! Klop, Klop, het is tijd! De scheidsrechter staat voor de deur om te zeggen dat we het veld op kunnen komen. In een volle spanning gaan we de kleedkamer uit, het veld op. Terwijl wij spelen is er op het complex van Emma een Meiden toernooi bezig. Dat betekent dat alle velden bezet zijn en dat we dus op het slechtste veld moeten spelen: het trainingsveld. We speelden zeg maar meer op grond dan gras. Dat is dus een redelijke tegenvaller. Het zou overpassen een beetje moeilijker maken, maar ook voor de tegenpartij gelde dat. Ik riep als aanvoerder iedereen bij elkaar voor de warming up, daardoor worden onze spieren warm zodat we niet als een stijve hark op het veld staan. Na de warming up meteen door naar de rek, strek oefeningen. Ondertussen dat we dat deden werd onze keeper Chris ingeschoten. Na een minuutje of vijftien fluit de scheids dat we kunnen beginnen. Iedereen geeft de tegenstander sportief een handje. Eindelijk is het zover! We kunnen beginnen!

1e Helft

We beginnen meteen met jagen (in het voetbal betekent het dat je de bal wil afpakken). We beginnen misschien iets te rustig want in de laatste 10 minuten van de eerste helft (we spelen 30 min.) staat het nog 0-0. De spanning breekt toe. Maar dan krijgen we een penalty. Hieruit scoren we en het staat 1-0. Goed ingeschoten door Jordi, onze achterste man. Dit zorgt ervoor dat we vertrouwen krijgen en we gaan met 3-0 de rust in. Hans Kool scoorde nog een keer en Remon van Soest die al 3 keer op rij topscoorder van HSSC is geworden.

2e helft

We dachten dat het nu wel zou lukken maar dan scoort Emma er één. Dat betekent dat wij er nog 2 moeten maken om kampioen te worden. En dat duurt heel lang voordat we weer kansen krijgen om te scoren. De spanning slaat ook toe bij Jordi, onze achterste man(in de verdediging dus). hij begint een beetje te schreeuwen. Dat zorgt er ook wel weer voor dat we weer kracht krijgen. En we klappen er meteen weer tegenaan. Onze laatste krachten van de wedstrijd worden in de 4-1 gestoken. Maar we moeten er nóg één! En dat gaat helemaal mis. We scoren niks meer en wachten er zelfs mee tot de laatste minuten van de wedstrijd! Jordi heeft er geen zin meer in dat we alles missen. Dan maar zelf denkt ie bij zichzelf. Hij dribbelt naar voren en….scoort! Ja! We worden kampioen. Iedereen omhelst Jordi en zelfs de keeper Chris komt naar voren gerent om hem te feliciteren. Zo werd de eindstand 6-1. 6-1? Ik tel maar vijf beschreven doelpunten! Ja klopt! Ik kon het niet laten om in de laatste seconden van de wedstrijd nog even een enorme poeier naar het doel te gooien. De keeper duikt ernaar…maar….mist de bal. Zo heb ik ook nog een bijdrage geleverd aan het doelsaldo van HSSC ’61 D1. Ik was supertrots op mijn team! Blijkbaar hadden de ouders van ons een spandoek meegenomen om ons kampioenschap te vieren waarop stond:

HSSC word kampioen! Daar is niks meer aan te doen!