Zaterdag 17 juni was de dag waarop de finales van het Alblasserwaard toernooi voor spelers onder de 23 op het programma stond. Zeven wedstrijden deze dag met als hoogtepunt de finale tussen LRC en HSSC’61. Ruim een week eerder was er bij HSSC de jaarlijkse feestweek met als vast onderdeel: de playbackshow. Die werd ook dit jaar weer gepresenteerd door een bekend gezicht bij beide verenigingen: Arie Brouwer. Na een spetterend optreden op die show van de JO19 stelde hij de ‘prikkelende’ vraag: hoe denken jullie Bart (Barendregt) Mauro (van Dijk) en Brendan (Bierri) te gaan afstoppen? Op zich een logische vraag, want de afgelopen jaren hebben we al vaker kennis gemaakt met het scorend vermogen van deze heren. Toch had hij ook de vraag kunnen stellen: hoe denken jullie ‘de muur’: Heideman, Cetin, Boekhout en Verschoor te slopen? Achteraf (maar ja dan kijk je een koe in z’n kont; dat weten ze zelfs in Leerdam) lag daar misschien nog wel meer het probleem voor HSSC. Vooraf wist je eigenlijk wel dat LRC meer voetballend vermogen in huis heeft dan HSSC, maar met inzet en soms een beetje geluk kan zo’n wedstrijd alle kanten op. (de leider van HSSC, Stephan Stijsiger hield het vooraf op een kans verhouding van 60-40…) Je weet echter ook dat je op een kunstgrasveld bij dergelijke hoge temperaturen niet teveel met je krachten kunt smijten. In dat opzicht bleek LRC deze middag toch in het voordeel. Gemakkelijk de bal rond laten gaand probeerden zij een gaatje te vinden in de verdediging van HSSC en met name vanaf de linkerkant kwam regelmatig het gevaar. De eerste grote kansen kwamen na zo’n 10 minuten spelen. Een actie van Bart Barendregt eindigde in het zijnet, maar even later was het Arwin van Soest die een voorzet van Nicky van Dam rakelings over kopte. Vervolgens hielden de ploegen elkaar gedurende de eerste helft redelijk in evenwicht en ontstonden er weinig kansen over en weer. Tot de 35^e minuut toen Mauro van Dijk vanaf een meter of tien kon uithalen, maar Niek de Vos met de voet redding kon brengen. Toch was het LRC dat de meeste aanspraak kon maken op een doelpunt en op slag van rust was het een voorzet vanaf de zijlijn die gevaarlijk voor het doel viel en waar uiteindelijk Rik van Loo het laatste zetje tegen gaf en dit betekende een 1-0 voorsprong voor LRC. Voor de rust was er nog een kans na een aanval over rechts via Jari Aantjes, hij legde de bal terug op Frank de Goeij, maar een speler van LRC kon ingrijpen. De bal kwam vervolgens nogmaals voor de voeten van Frank; hij schoot tegen een speler van LRC aan en de bal werd zelfs (leek het)  de arm aangeraakt, maar er werd geen penalty voor gegeven. Zo eindigde gelijk opgaande maar een beetje saaie eerste helft in een 1-0 voorsprong voor LRC. Aanvallend konden we niet echt een vuist maken en dat lag zoals gezegd niet alleen aan onze aanvallers…De tweede helft een sterker LRC en al snel moest Niek een paar keer handelend optreden. Een hoog schot van Frank de Goeij bracht de keeper van LRC even in de problemen, maar voordat Tristan Koet toe kon slaan had hij de bal weer in bezit. Arwin van Soest kwam even later net iets te laat en kon de keeper van LRC wederom ingrijpen. Hierna een periode waarin LRC regelmatig de kans had om de wedstrijd te beslissen, maar dit naliet; hetzij door onzorgvuldigheid, maar ook een aantal goede reddingen van Niek. Vlak voor tijd (normaal gesproken…maar ja dhr. Boon heeft een heel bijzonder horloge weten we in Heicop al langer) viel toch de beslissing. Owen van Vuren wachtte netjes op de middenlijn (?) op de bal en was ineens los van alles en iedereen. Het leek er nog even op dat Niek het gevaar kon keren maar uiteindelijk scoorde hij de 0-2. Daarmee leek de wedstrijd beslist, maar een paar minuten later was het een steekbal van Jari door het midden op Nicky van Dam die door de keeper gevloerd werd en een penalty kreeg. Hij nam die zelf, maar heeft ze wel eens beter genomen…de keeper stopte de bal en daarmee was de laatste kans eigenlijk wel verkeken. De 3-0 was voor de statistieken zullen we maar zeggen en uiteindelijk kun je zelfs als verliezend finalist nog best trots zijn op een tweede plaats. De fair play cup sleepten we ook nog in de wacht al is dat is niet de prijs waar je voor gaat natuurlijk. Al met al een mooi seizoen gespeeld met een jonge 023 ploeg. De felicitaties gaan naar LRC; een terechte winnaar en voor hen een mooie revanche op de verloren finale van een jaar eerder.

Voor ons een mooie afsluiting van het seizoen 2016-2017.