Op een ijzig koude middag met een gevoelstemperatuur van dik onder nul, moesten de mannen van Gerrit Molenaar deze middag tegen de koploper Benschop aantreden. Tot en met de bespreking ging het wel. Dat was nog warm en binnen. Daarna echter werd het een middag om door te bijten vanwege de kou. Voor mij als verslaggever lukt het me niet om af en toe een aantekening te maken: te koud, vingers die even niet wilden. Ik fluisterde: “Hoop maar dat er niet teveel gescoord wordt, dan kunnen de handen de jaszak blijven.” Maar niet alleen  ik, ook de wisselspelers, pupil van de week Joanne de Vos, Margreet Klijn, Hens de With en trainer Gerrit Molenaar moesten doorbijten. Geen plezier om langs de lijn te zijn. En als laatste al die supporters die de kou trotseerden en zelfs de kant kozen met de wind in het gezicht. Wat dat betreft, top! Ondanks de kou, toch support!

Of het spel hartverwarmend werd…. Helaas, dat denk ik niet. Het was met de wind en de kou moeilijk om te voetballen. Maar voor beide ploegen stond er ook heus wel wat op het spel. HSSC’61 zou kunnen verrassen en daarmee aansluiting kunnen vinden met de top van de competitie. Benschop daarentegen staat soeverein bovenaan en zal niets liever willen dan ruim voor het slot van de competitie het kampioenschap en promotie veilig te stellen. Maar zo vertelde de Benschoppers me: “HSSC’61 is in goede doen, het zal wel eens een spannende middag kunnen worden.”

De conclusie van de middag was wel dat we gegroeid zijn als team en het de bovenste ploegen serieus lastig kunnen maken.

De middag begon met kansen voor Floris Kool en vrije trappen van Arwin van Soest die voor gevaar zorgden. Het was echter Benschop dat uit een corner scoorde. De bal valt tussen 4 of vijf oranjehemden in, maar de spits is eerder bij de bal en schiet raak. Niet veel later stuurt Jari Aantjes Bas Scheenhart weg, die de bal voorgeeft. Arwin van Soest kopt deze bal binnen en zo is de stand 1-1. Als dan Benschop voor rust ook de 1-2 maakt is er best wel teleurstelling. Een beetje onnodig.

De tweede helft raakt Benschop de paal en schiet daarna van dichtbij over. De handen kunnen de tweede helft in de jaszak blijven. Er wordt niet meer gescoord. Ook de verdienste van Benschop, die naar mijn idee wel vaker met dit bijltje gehakt heeft, namelijk de wedstrijd dood maken en op slot gooien. Mooie voetbaltermen. Het verhoogt het kijkplezier niet, maar het resultaat wel. Het toont de volwassenheid van de tegenstander aan. Maar de complimenten gaan niet alleen naar hen. Een gelijkspel had er in gezeten. Verder kunnen we deze middag snel vergeten en hopen we snel op aangenamer temperaturen.

Het verslag wil ik deze keer afsluiten met een ode. Een ode aan Margreet Klijn, onze verzorgster.

Verschillende namen passeren in de verslagen de revue. Die van Margreet Klijn wordt niet vaak of nooit genoemd. Deze middag zorgde ze voor de dekentjes, zodat de spelers warm bleven. Maar dat is slechts een klein stukje, ze zorgt er ook voor dat alles klaarligt en natuurlijk besteedt ze veel tijd aan het verzorgen. Neem afgelopen donderdagavond. Rond 20.00 uur kwam ik op de club, want dan zou het vast wel rustig zijn bij Margreet in haar verzorgingsruimte of oneerbiedig “hok” genoemd. Uiteraard gaan we discreet om met de namen, maar om 20.00 uur zijn de jongens van het eerste al naar “achteren” ofwel trainingsveld om te trainen. Verschillende spelers uit verschillende elftallen komen langs. Ff onderbeen losgooien van een 35+ team speler, schouder van een doelman, hamstring van een geblesseerde speler. En in die tussentijd wordt er geklopt aan de deur en staat er een JO11-1 speler klaar om zijn voet te laten zien en behandelen. De geur van massageolie met een muziekje op de achtergrond vullen de ruimte. Wondertape in de clubkleuren en massage apparaat op het aanrecht en tussendoor al die gesprekken met de spelers. Even luisteren, moed inpraten, het komt deze donderdag allemaal aan de orde. Dan maak ik nog maar een heel klein deel mee. Zomaar een donderdagavond….. Dan benoem ik nog niet eens de vrijdagavonden dat er spelers, maar ook jeugdspeler uit alle elftallen langs mogen komen. Bij het weggaan nog even de laatste tip: “Kleed je morgen goed aan!” of “Als je wat voelt, direct stoppen” of “Ik zal tegen je trainer zeggen dat je een week rust moet nemen” en daarna mompelend dat trainers daar niet altijd rekening mee houden.

Dan beschrijven we een zaterdagmorgen maar niet. Veteranen die met namen lichaamsonderdelen aan elkaar moeten plakken om alles op de plek te houden, spelers uit de lagere elftallen met ongemakken en dames, meiden en jeugdspelers. Daarnaast zie ik ook nog wel eens een tegenstander uit het “hok” komen. Want zeggen de Heicoppers altijd zodra er iemand geblesseerd is: “Ga maar even naar Greet, ze is er al, je kunt bij haar terecht. Aangezien Esmee Meijdam, verzorgster van het tweede elftal, voor een mooi project een half jaar weg is naar Afrika (SportsMee) was Margreet deze zaterdag om 10.00 uur op de club, ondanks dat er weinig gevoetbald werd, want je wil er toch zijn als ze je nodig hebben…..

Daarom deze keer een ode aan Margreet Klijn, verzorgster van en voor de hele club!