Wat er vooraf ging....

Ik wil u ook dit seizoen weer op de hoogte houden van het wel en wee van het ‘vlaggenschip’ van onze jeugd: de A1. Door omstandigheden heeft u een aantal verslagen gemist en daarom hier in het kort een samenvatting van onze voorbereiding en de eerste wedstrijden om de beker en competitie.

De voorbereiding heeft in het teken gestaan van het feit dat een flink aantal spelers hebben meegetraind en meegespeeld met de A selectie. Enerzijds om in de vakantieperiode met een volwaardige groep te trainen, anderzijds voor de TC en onze nieuwe trainer om te zien welk niveau bepaalde jongens hebben. Dit betekende in de praktijk dat we nogal wat van onze basis spelers misten in de voorbereiding. Op dit moment is de stand van zaken zo dat Menno (in ieder geval voorlopig) is aangesloten bij het 1e elftal en sommige spelers zo af en toe aan zullen sluiten. Wij hebben dus nu onze ploeg nagenoeg compleet, alleen Lucas ontbreekt nog vanwege een opgelopen schorsing bij het 1e elftal van 4 wedstrijden, maar vanaf a.s. zaterdag is ook hij er weer bij. Gelukkig, want we hebben elkaar hard nodig. We spelen dit jaar in de eerste klasse en met gerenommeerde A1 ploegen van o.a. Sliedrecht, LRC, Alblasserdam, Hardinxveld en zeker Sleeuwijk (zoals de eerste uitslagen doen vermoeden) kunnen we aan de bak.

De oefenwedstrijden waren ‘ nuttige potjes’ zoals dat heet en door het uitlenen van spelers en vakantie van een aantal jongens en de blessure van onze keeper Niek, kregen andere spelers de kans om te laten zien wat ‘men in huis heeft ‘. Uitslagen zijn dan niet zo belangrijk en zelfs de eerste bekerwedstrijd beschouwde we door het ontbreken van een waslijst aan spelers, maar als een oefenwedstrijd. Deze ging verloren tegen een tegenstander( RKDVC A2) waarbij dat zeker niet nodig was. We verzuimden echter om de vele kansen die we kregen te benutten en uiteindelijk vertrokken we met een 3-1 nederlaag uit Drunen. De eerste competitiewedstrijd op zaterdag 6 september was gelijk een ‘kraker’: uit tegen LRC A1. Ook in die wedstrijd ontbraken Menno, Jari en Lucas. Hoewel de uitslag anders doet vermoeden (4-0) werden we daar zeker niet weggespeeld. Na een russtand van 1-0 viel, tamelijk ongelukkig, vlak na rust de 2-0. Er waren daarna kansen voor ons om terug te komen in de wedstrijd, maar het lukte niet te scoren. In de laatste tien minuten scoorde LRC nog twee maal. Geen schande om te verliezen van zo’n club! (wel jammer; zeker als je in Leerdam naar school gaat…)

Woensdag 9 september speelden we een inhaalwedstrijd voor de beker en dit was het voorlopige hoogtepunt van dit prille seizoen: een 2-1 overwinning tegen hoofdklasser Theole A1. Bij vlagen heel goed voetbal, een grote inzet en een mooi resultaat. Dit geeft vertrouwen voor de rest van het seizoen!

Tot zover wat er aan voorafging…

Zaterdag 13 september HSSC A1 – Unitas A1: 1 – 1

Meestal maak ik een verslag van een wedstrijd op zaterdagavond of zondag ‘na kerktijd’. Deze keer wat later (op maandag). Voordeel is dan nog wel eens, dat je tegenstander ook al een verslag heeft geschreven. Soms kom je tot de conclusie dat je het aardig met elkaar eens bent, soms denk je: heeft hij/zij het over dezelfde wedstrijd? Vanmorgen (maandag) stond mijn ‘app’ roodgloeiend… “Boerenklompenvoetbal van HSSC” daar had de trainer van Unitas volgens hun verslaggever voor gewaarschuwd…en blijkbaar ook nog terecht… Niet zo complimenteus allemaal en niet echt getuigend van respect voor je tegenstander.

Toch mag ik die term wel: ‘boerenklompenvoetbal’ Het doet me altijd denken aan die mooie avond op 2 januari 2010: De finale van de Trias cup in Gorinchem voor D- junioren. Een aantal van de huidige A-junioren, speelden toen als D junior de finale tegen…jawel: Unitas…( en wellicht is dat bij Unitas ook zo) Ook toen een ontvangst in de sfeer van de ‘boertjes’ tegen het ‘grote’ Unitas… Met 4-1 werd Unitas van de vloer geveegd en tot op heden is dit bij veel jongens een hoogtepunt in hun voetbal carrière. Laat ons maar ‘boeren’ zijn!

Dus vooruit: vandaag de ‘boeren’ tegen de ‘blieken’! Ter verduidelijking: Gorinchem staat (zeker in carnavalstijd) bekend als “De Bliekstad”. Voor diegene die niet bekend zijn met de betekenis van het woord Bliek, hier een korte uitleg. De bliek of beter bekend als de kolblei, is een vis die veel verwarring schept bij zijn visser. Er bestaan vele synoniemen zoals: blei, bliek, kalfoog, kol, kolfoog, kolbliek, koloog, platje, platter, puiloog, pijloog. Het diertje heeft namelijk net zoals zijn collega de brasem een hellende rug. Hierdoor kan hij voor verwarring zorgen bij sommigen. Maar je kunt de kolblei ook nog herkennen aan zijn rode vinnen, waar de brasem helemaal niet over beschikt. Ook de kleur van de huid is veel lichter. (bron: wikipedia) Tot zover over het visje. Voor de oudere lezers onder ons heeft de naam Bliek nog een betekenis: Bliek’s Pride, dit was destijds een café in de binnenstad van Gorinchem waar niet alleen uw verslaggever, maar waarschijnlijk velen van u menig uurtje heeft doorgebracht; zeker op 2e Paasdag… Maar goed we gaan het weer over het voetballen hebben…

Unitas had een week eerder VVAC verslagen met 3-0 en kwam dus met het nodige zelfvertrouwen naar Heicop. Daar was het eerste half uur niet veel van te merken: wij wonnen vrijwel alle persoonlijke duels en veel meer als af en toe een trap naar voren kwam er bij hen niet uit. Wij combineerden er lustig op los en het wachten was op de 1-0. Die viel in de 22e minuut en het was Tristan die hier voor tekende. Even later leek het doelpunt van de maand in de maak: Matthijs schoot zo ongeveer vanaf de middellijn op doel maar de snel naar zijn doel terugkerende keeper kon de bal nog net uit de kruising tikken: dat zou wel een heel mooie geweest zijn…op dat moment lagen de ‘blieken’ te spartellen op het droge en hadden niet veel in te brengen.

Na een half uur spelen kreeg Unitas echter meer grip op de wedstrijd en zette zij ons regelmatig vast op onze eigen helft. Over en weer ontstonden kansen , maar we haalden de rust met een terechte 1-0 voorsprong. Na rust ontspon zich een spannend duel en wederom hadden beide kansen op een score. Het tempo lag door de benauwde hitte wat lager en na een half uur ging Eric wisselen: Jari, die aansloot bij het eerste elftal, ging er uit en ook Nicky en Kees maakten plaats voor Marijn, Lars en Thom.

In de 62e minuut viel de op dat moment terechte gelijkmaker, maar de manier waarop was zuur. Een overtreding op Matthijs op het middenveld werd door de scheidsrechter niet gezien (of hij besteedde er geen aandacht aan; nog erger!) en liet doorspelen. Hieruit viel de 1-1 en daarmee stond ook de uiteindelijke eindstand op het geheel nieuwe scorebord. In dat opzicht ben ik het wel eens met de verslaggever van Unitas: een terechte uitslag, al had één van beide ploegen ook zomaar met lege handen kunnen staan. Voor hen het eerste puntverlies, voor ons het eerste punt.

Conclusie van dit alles: we moeten mee kunnen draaien in deze klasse, maar iedere wedstrijd zullen we vol aan de bak moeten; al dan niet op klompen.