De profetie van Stephan

Ooit was er een slogan die luidde: “uit goed voor u”! Dit stamt nog uit de tijd dat mensen gestimuleerd moesten worden meer gebruik te maken van theaters, restaurants e.d. Dat is goed voor de mens zelf (ontspanning) maar ook voor de theaters en horeca uiteraard. Aan die slogan moest ik de afgelopen weken nogal eens aan denken en kreeg steeds meer de overtuiging dat die slogan zeker niet van toepassing was op het eerste elftal van HSSC’61. Het thuisgevoel konden we maar niet meenemen in de uitwedstrijden en wat daar de oorzaak van is??? Het gaat op een gegeven moment ook een beetje tussen de oren zitten denk ik. Je gaat jezelf wijsmaken dat wij niet op kunstgras kunnen voetballen, dat die Utrechtse jongens allemaal veel ‘brutaler’ zijn etc. etc. Maar toch had je de hoop dat er een keer een kentering zou komen. Vandaag was, met een blik op de ranglijst, zo’n dag waarop dit zou kunnen gebeuren. Vol goede moed, maar zonder publiek togen een aantal bestuursleden, de fotograaf en uw verslaggever richting Utrecht om daar de strijd die ons vlaggenschip aan moest gaan tegen één van de oudste clubs uit Nederland, Hercules te aanschouwen. Hercules: genoemd naar één van die vele Griekse goden die bekend stonden om hun moed en kracht en derhalve in een bepaalde periode van de (sport)geschiedenis graag vernoemd werden. Het waren dan ook dapp’re strijders😉

Degenen die via Twitter of de uitslagen app de tussenstand volgden zullen ongetwijfeld na drie kwartier verzucht hebben: daar gaan we weer… En eerlijk gezegd was dat langs de kant niet anders. Hercules overtroefde ons op alle vlakken en niets leek te lukken van onze kant. Een 3-0 ruststand was helemaal volgens de verhoudingen en het is dat Regilio er nog een paar knap uithield anders had het nog beroerder kunnen zijn. Natuurlijk kun je dan mopperen op de scheidsrechter (dat deden we) op de grensrechter van de tegenpartij (dat deden we) en op tal van andere zaken (deden we ook) maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat HSSC er zelf niets van bakte de eerste drie kwartier. Vijf minuten voor de rust verzuchtte iemand naast me: hopelijk scoren we voor de rust nog een doelpuntje, dan kan het in de tweede helft wellicht nog een wedstrijd worden. En toen hoorde ik iets opmerkelijks. Bij HSSC lopen heel veel deskundigen rond, dat wist ik al lang: bestuurders, trainers, vrijwilligers enz. enz. Maar dat we iemand met profetische gaven in ons midden hadden…dat wist ik nog niet. Om maar gelijk duidelijkheid te scheppen: Stephan Stijsiger is niet alleen behept met bovengemiddelde voetbalkennis, maar daarnaast met een zekere helderziendheid die je rondom de voetbalvelden niet vaak tegen komt. “Het is beter om voor de rust niet te scoren” stelde hij. “Dan gaan die mannen de kleedkamer in met een gevoel dat ze de buit binnen hebben, en bij 3-1 beseffen ze dat het nog geen gelopen race is”. Hij werd op zijn wenken bediend en het bleef 3-0. “Het is beter om snel na de rust te scoren, dan heb je kans dat er “gekke dingen gebeuren” zei Stephan ook nog…. In de fraaie kantine zagen we onder het genot van een bakkie koffie de trainer van Hercules al buiten lopen, rustig een sigaretje rokend. Daarbij uitstralend: dit gaat wel goedkomen vandaag. Een conclusie die wij in de kantine trokken maar die waarschijnlijk nergens op slaat want wellicht doet hij dat iedere wedstrijd. Maar toch paste het wel in het verhaal van Stephan op dat moment. Terwijl wij ons weer opstelden schuin achter de dug out van onze staf, kwamen de spelers het veld op. Je kunt maar beter niet teveel zeggen op zo’n moment; daar zit niemand op te wachten. Alleen Margreet vertrouwde ons toe: “toch nog iets leuks in de kleedkamer: we kregen de thee in een gieter”…Tsja, leuk maar zolang het niet uit een ketel komt en er geen toverdrank in zit kun je er niet veel mee. En toen kwam de profetie van Stephan in vervulling: HSSC tapte uit een heel ander vaatje: er werd vanaf de aftrap druk gezet en Hercules liet ons komen (of kon ons niet tegenhouden) Wat volgde was een knotsgekke tweede helft. De 1-3 na een minuut of drie was een schot van Tristan waar een partij frustratie in zat…Uit een corner kwam hij na wat geschutter voor het doel van Hercules voor de Tristan zijn voeten die hem schitterend snoeihard diagonaal binnen schoot. Het eerste deel van de profetie (een snelle goal) kwam uit, maar we waren er nog lang niet. Tien minuten later was er echter een vrije trap genomen door Menno. Via Koen kwam hij bij Remon terecht en hij maakte de 2-3. Toen een minuut later diezelfde Remon een voorzet op maat gaf en Owyn zijn eerste van de middag scoorde en daarmee de 3-3 op het denkbeeldige bord zette begon de voorspelling van Stephan al aardig gestalte te krijgen. “Nu wordt het gevaarlijk” zei Stephan, “eerst maar eens de komende vijf minuten zien door te komen” Niet overmoedig worden nu. Prompt kreeg Hercules een dot van een kans, maar Regilio redde in de één op één situatie. Vervolgens duurde het even en leek de wedstrijd weer alle kanten op te kunnen. Hercules herpakte zich een beetje en HSSC leek zelf ook een beetje geschrokken van de omwenteling. Een gelijkspel zou na zo’n ruststand op zich niet onverdienstelijk zijn, maar toch hoopten we op meer, en dat kregen we. Nicky tekende voor de 3-4 en Owyn maakte met een beauty de 3-5. Hij zag zo ongeveer vanaf de zijlijn dat de keeper voor zijn doel stond en schoot prachtig binnen. Op een voorzet van Jari liep Owyn ook de 3-6 in het doel. De 4-6 van Hercules betekende tevens het eindsignaal. “De gekke dingen” waar Stephan vlak voor de rust over sprak waren realiteit geworden. Wat een knotsgekke wedstrijd, maar grote complimenten voor onze jongens! Ze hebben laten zien dat ze uit een geslagen positie terug kunnen knokken en ze weten nu ook dat uitwedstrijden gewoon (nou ja, gewoon…) gewonnen kunnen worden. Als ze deze lijn weten door te trekken kunnen we nog een mooi seizoen krijgen. Althans: dan moeten we met zijn allen nog een vijand weten te verslaan: Covid. Die lijkt weer aan de winnende hand en dat is het slechtste nieuws wat we kunnen bedenken.