Zo zit je al weken beteuterd te bedenken waar je mee bezig bent. Week in week uit verlaat je licht betraand het zwaar beroerde veld van wederom een door coronaregels lamgelegde troosteloze club. Want je bent weer eens volledig voor paal gezet door jochies die de vorige eeuw alleen uit de geschiedenisboeken kennen. Je hebt 0 punten, en de beker ga je ook net niet winnen. Je bent dan wel heel trots dat je slechts met 1-3 van Everstein verloor, maar feit blijft dat je strak onderaan staat, samen met Wadenoijen dan gelukkig.

Maar dan opeens sta je bij Tricht uit op 1 veld met een nationaal sportkampioen!  Yoran Aantjes! Wat een eer denk je! En hij is zo gewoon gebleven! Hij is zelfs lichtelijk verlegen als hij je begroet bij aankomst. Maar dan leg je later een Googletje. American Football, want hier hebben we het over, werd in 2020 in Nederland door 1552 mensen beoefend. Dus we hebben het binnen Nederland over een sport op het niveau van curling, schansspringen en bobsleeën. Als het een beetje sneeuwt zie je waarschijnlijk meer Nederlandse biathleten op de Veluwe rond langlaufen dan dat er landgenoten zijn die achter zo`n achterlijk balletje aan rennen. Ooit ben ik een keer naar de Amsterdam Admirals geweest. De wedstrijd duurde ongeveer 7,5 uur, want we moesten telkens wachten tot de reclame in Amerika voorbij was. En de overige 87% van de wedstrijd lag het spel ook stil. Stond men heel trots te wezen dat men weer 3 meter was opgeschoven. Ik kon er geen chocola van maken. Het gros van die nepvoetballers is trouwens dikker dan ik. Dat kunnen we toch niet serieus nemen… En dan doen ze nog schoudervulling aan ook, anders doet het vallen zo zeer…. Laat maar, weg adoratie Aantjes!

Maar gelukkig zit het menneke ook nog of weer op voetbal, en mocht ie afgelopen zaterdag na enig smeken met ons meedoen. Hij schijnt wel eens met het eerste meegedaan te hebben, dus dan mag je verwachten dat hij een beetje kan voetballen. Maar hij heeft ook al vaker met ons meegedaan, en toen paste hij zich prima aan ons abominabele niveau aan. Dus we gingen het maar eens met enige scepsis aanschouwen.

Ook Sjoerdje Buijserd was er weer bij, licht getergd door mijn bagatellisering van zijn prestaties een week eerder. Laat het maar eens zien dat je het nog kan dan jochie.

En verder hadden we Yoram ook er nog bij. Deze Vianese virtuoos kwam na een aantal omzwervingen maar eens bij Heicop 5 kijken of zijn niet te stillen honger naar faam bij ons te vinden valt.

Het overige spul was welbekend meubilair van het team, maar sinds het te billijken spel tegen Everstein vorige week mocht je ook daar zomaar weer iets van verwachten. Maar Nik was er ook weer bij….

Het veld was een biljartlaken, maar dat dan wel decennia lang is gemolesteerd door missstotende zwaar benevelde kroegtijgers. Hier gingen spieren en andere nog onontdekte onderdelen van het lichaam sneuvelen, dat stond vast.

De tegenstander was weer een gezond blik jonge donders, maar gelukkig zonder al te beste vizieren. Flink wat kansen werden om zeep geholpen, de paal werd zelfs geteisterd; maar het doel van Roel bleef schoon.

Wij hadden voorin dus Yoran en Yoram. En diep sturen had vandaag dus weer nut. Yoran, toch een beetje angstig ogend zo zonder helm, ging er vandoor en met een geplaatste schuiver noteerde hij de 0-1. Een voorsprong! En dat was maar 1 keer eerder voorgekomen deze competitie! Maar die verloren we uiteindelijk met slechts 9-1… Dus we waren blij, maar we rekenden ons nog niet heel erg rijk.

De eerste spier die er de brui aan gaf was mijn hamstring. Toch weer te gek gedaan tijdens die warming up. Ik heb nog eens goed gevoeld, de laatste stand van zaken is dat er 7 scheuren in zitten. Dus toch maar er uit; als je grootste kracht je snelheid is maar je kan niet goed aanzetten, dan kan je beter effe stoppen. Woutertje Kok kwam er in, dus mijn tegenstander zou nog steeds gewoon z`n portie schoppen te verduren krijgen.

Even later kwam ook Guido naar het bankje, zijn enkelbanden hadden zich net 150% teveel opgerekt in een kuil ter grootte van een kleine vijver. Maar dan kan je altijd nog andere Woutertje brengen, die loopt ook gewoon ernstig in de weg.

Door deze wisselingen kwam Yoram telkens op een andere plek te staan, maar alles verliep met verve. Heeft alleen niet op doel gestaan deze desbetreffende zaterdag.  Het kereltje is een aanwinst gebleken: verleent een stukje coaching gebaseerd op tactisch vernuft, en legt ook een bovenmatig en inspirerend stukje energie in het spel. Sollicitatie geslaagd.

Maar de man of the match was toch echt onze quarter-tackle-guard-tight-end -receivert. Hij maakte ook de 0-2! Beetje rommelen op rechts, naar binnen snijden, en terwijl je het balletje makkelijk af kan leggen, heul sneaky het rondvormige balletje in het korte hoekie douwen. Dat was effe lekker! En dit was ook gelijk de ruststand, en sommige brutale oranjehemden durfden het woord punten al in de mond te nemen. Maar anderen deden daarbij even gauw de vingers in de oortjes, dat klonk wel heel eng.

Na rust ging het bij Tricht toch wel iets beter lopen. Het jonge grut had aardig wat snelheid, en de druk op Roel nam toe. Een misverstand tussen de laatste mannen van Heicop veroorzaakte dat hun spits de 1-2 binnen kon tikken. De spanning was weer terug, en daar bezwijkt men bij ons nog weleens onder. Maar gelukkig had Yoran het rechter flankie al weer gevonden, en zijn voorzet belandde bij scherpe Sjoerdje, en pardoes stond het 2 minuten later al weer 1-3. Wat een euforisch gevoel!

Maar hier was het nog niet mee gedaan, Tricht vond de weg naar voren weer en een schot van hen belandde op de arm van Rick van Klei. Een neutrale scheids zou aan opzettelijkheid getwijfeld hebben, maar deze had net effe teveel groen aan om geen pingel te geven. Roel zat in de goede hoek, maar zijn nagels waren net te kort geknipt om het balletje naar buiten te kunnen duwen. 2-3 dus, en weer die dekselse spanning.

Er waren wel nog wat kansen, maar 2 mislukte schoten van Yoran nopen de VV Tricht een groter vangnet te overwegen. Zelfs Wouter Koster kreeg een kans, als die had gezeten hadden we waarschijnlijk nu nog in polonaise over veld 4 gelopen. Maar u las de naam goed, Wouter Koster. Dus de keeper had er weinig moeite mee.

Het bleef dus spannend tot het allerlaatste fluitsignaal, maar met zwaar bezwete bilnaad werd dan toch het resultaat over de streep getrokken. 3 punten gewoon!! Wat een genot! Uiterst trots werd de kleedkamer opgezocht, om onder het genot van een aantal welverdiende pilseners de pole position van Max Verstappen te beleven op een stuk of 8 telefoons.

We gaan dus met 3 punten voorsprong als grote favoriet de zes-punten-wedstrijd tegen Wadenoijen in, laat ons hopen dat we deze immense druk kunnen weerstaan…