EDO-uit (1)

EDO-uit (2)

EDO-uit (3)

EDO-uit (4)

EDO-uit (5)

EDO-uit (6)

EDO-uit (7)

EDO-uit (8)

EDO-uit (9)

EDO-uit (10)

EDO-uit (11)

EDO-uit (12)

EDO-uit (13)

EDO-uit (14)

EDO-uit (15)

EDO-uit (16)

EDO-uit (17)

EDO-uit (18)

EDO-uit (19)

EDO-uit (20)

EDO-uit (21)

EDO-uit (22)

EDO-uit (23)

EDO-uit (24)

EDO-uit (25)

EDO-uit (26)

EDO-uit (27)

EDO-uit (28)

U zult ze vast wel eens hebben zien hangen als u op een vroege morgen ergens in december een willekeurig  sportcomplex oploopt. Van die spandoeken, vaak vastgehouden door een aantal moeders, met daarop de tekst: “niks meer aan te doen, de F3 wordt kampioen!” Bij EDO lijkt het een kwestie van tijd en dan kunnen ze de verfkwast en het laken tevoorschijn halen. Die geven het normaliter gesproken echt niet meer uit handen. Leuk detail vandaag was dat ‘onze’ vaste supporter, Adriaan Bevelander bij EDO zijn actieve voetbalverleden heeft doorgebracht. Daar zijn geen bewegende beelden van, maar ja: Adriaan is een fiscalist en die liegen niet. Toch? Maar het echte leuke zit het natuurlijk in het feit dat zijn jongste zoon Dennis in de voetsporen van zijn vader trad vandaag en een zeer verdienstelijke rol speelde als rechtsback.

Na elf overwinningen uit even zoveel wedstrijden was het vandaag aan HSSC een poging te doen hierin verandering te brengen. De goede wil was zeker aanwezig, maar het zat er geen moment in om eerlijk te zijn. Gokkend op een counter van onze kant was het EDO die vanaf minuut één er geen twijfel over liet bestaan dat een twaalfde overwinning op rij het doel was deze middag. Eén mogelijkheid in de eerste helft waarbij Nicky de vrijstaande Owyn over het hoofd zag was eigenlijk het enige wapenfeit van onze kant. Het gekke was dat EDO het doel van Regilio regelmatig onder vuur nam, maar vandaag niet goed in beeld had waar dat doel precies stond. Zo bereikten we een ruststand die de ‘boer’ wellicht iets meer moed gaf dan de ‘burger’ om het zo maar even uit te drukken. Er was in de tweede helft een beetje hulp van onze kant nodig om EDO de goede richting te wijzen. Ferry scoort niet vaak maar tussen twee aanvallers in knikte hij hem knap binnen zoals hij zelf na afloop stelde. De 2-0 en de 3-0 deden recht aan de verhoudingen op het veld. Staande voor de sfeervolle en zeer gezellige kantine wordt je bij ieder doelpunt van EDO getrakteerd op een stevig stukje muziek om de tegenstander duidelijk te maken dat men gescoord heeft. Als je dan ook nog de pech hebt dat ze aansluitend aan die treffer een spelerswissel toepassen waan je jezelf toch echt even in de feesttent op een mooie vrijdagavond ergens in mei/juni.

Tsja, wat valt er verder over te schrijven? De trainer stelde op regio-voetbal dat de wedstrijd hem vertrouwen bood voor de inhaalwedstrijd tegen Odysseus aanstaande dinsdagavond en daar kan ik me wel in vinden. Ondanks de afwezigheid van een aantal vaste krachten stond het vandaag achterin goed. Of zoals Dennis het stelde na afloop: “we hebben niet verloren, we hebben wat geleerd”. Wijze woorden van zo’n jong ventje!