Het vijfde elftal, voorheen Veteranen 35+, speelde zaterdag de 10^e wedstrijd van het seizoen in de 5^e klasse en is daarmee halverwege de competitie beland. Een mooi moment voor een terugblik op de eerste seizoenshelft, maar eerst even terugkijken op de titanenstrijd van deze zaterdag tegen de ongeslagen koploper Hardinxveld 5.

De staf Henk, Hens en Arno hadden hun huiswerk goed gedaan en wisten de zwakke plekken van de tegenstander. Dankzij Stephan-Excel wist de staf weer keurig op tijd wie ze deze zaterdag konden opstellen, want de brede selectie wisselt per week nogal van samenstelling. Voor de technische staf is het dan ook lastig om de looplijnen, spelpatronen en het druk zetten erin te slijpen. Good-old Ton, in uitwedstrijden onze joker voor de laatste drie minuten speeltijd, is thuis onze vaste scheidsrechter, zelfs op zijn verjaardag. Cor Kooyman probeerde Ton met de vlag te assisteren, maar hij had het lastig langs de lijn vandaag. Soms leek de kalklijn van het kunstgras wat dikker en ging de vlag niet omhoog, terwijl ook de buitenspelval vandaag niet helemaal liep zoals hij moest. Maar ook een dikke pluim voor Cor, de shirts roken heerlijk fris.

De opstelling:

Denny L. op de goal;

Achterhoede: Arno B, Eric, Nick, Jarco;

Middenveld: Johan, Nils, Mark, Laurens;

Vooring: Dimitry, Sander

(wissels Danny K, Arno K, Kees, Ronald)

Hardinxveld kwam met een relatief jong elftal onze kant op en probeerde meteen orde op zaken te stellen om de rest van de wedstrijd op het gemakje uit te spelen. Dit blijkt tegen onze oudere spieren een goede tactiek, want we waren nog niet begonnen of een vlijmscherpe aanval, lage voorzet en intikker betekenden de 0-1. De 0-2 na een ruim kwartier was een kopie, maar dan van de andere kant; achterlijntje halen, terugtrekken en binnentikken. Dit zou wel eens een pijnlijke middag kunnen worden. De thuisploeg had handen en voeten nodig om Hardinxveld af te stoppen en vooral met de voeten ging dit vrij aardig. Nils moest zich helaas laten vervangen met een kuitblessure, Kees verving hem. En hoe. Hardinxveld ging iets te nadrukkelijk op zoek naar de 0-3 en vergat de restverdediging. Dit had onze staf goed voorbereid, want er zou ruimte achter de verdediging komen te liggen. De counter was vlijmscherp en Kees kon van eigen helft op avontuur naar de vijandelijke goal. Hij werd echter ingehaald door de 20 jaar jongere laatsteman (volgens Hens was dit nummer 29), dus Kees verzon wat anders dan het doortrekken van de kansloze missie om nog 35 meter naar het doel van Hardinxveld te sprinten. Hij besloot tot een panna op nummer 29, keek naar het doel en zag de keeper voor zijn doel staan. Waar dit soort pogingen normaal gesproken in de sloot belanden, was deze poging van wonderlijke schoonheid. Van een enorme afstand maakte Kees de 1-2 en we zaten weer in de wedstrijd. Hardinxveld had er nog niet genoeg van geleerd, want wederom vergaten ze de restverdediging in de gaten te houden. Ditmaal kon Mark ervandoor, maar hij redde het wel om de nummer 29 eruit te lopen en punterde via de handen van de keeper de 2-2 ruststand binnen. De nummer 29 werd overigens geslachtofferd en mocht de 2^e helft gaan vlaggen.

Die tweede helft werd een ware strijd. Hardinxveld ging als koploper op jacht naar de 2-3 en de thuisploeg moest de gelijke stand met hand en tand verdedigen. Dit ging prima, de speech van de staf in de rust had effect en ook de wissels pakten lekker uit. Stiekem kwamen de Veteranen er af en toe zelfs dreigend uit, maar tot echte doelpogingen kwam het niet. Hardinxveld bleef maar zoeken naar een gaatje in de waterdichte defensie van Generaal Eric, maar de koploper liep zich keer op keer vast. Het venijn van de wedstrijd zat in de staart. Onnodig balverlies aan Heicopse kant in de 89^e minuut, werd afgestraft met een steekbal op de nummer 77 en Hardinxveld kreeg na een hard schot wat het verdiende; de 2-3. Maar dan de slotminuut in de hectische blessuretijd. Een prachtige voorzet  belandde op de kruin van de vogelvrije topscorer Sander, maar zijn kopbal rolde voorlangs. Geen 3-3 (was wellicht ook iets teveel geweest), maar wel een prachtig duel tussen de jongens en de mannen, waarbij de jongens aan het langste eind trokken. Ton maakte een einde aan een fysiek en verbaal stevig duel, maar iedereen gaf elkaar de hand en de koploper dronk nog lekker een welverdiend biertje op Het Plein.

Het brengt HSSC 5 halverwege de competitie op de 4^e plek achter koploper Hardinxveld. Nummer 2 Woudrichem lijkt ook uit beeld. Nummer 3 Peursum heeft 2 puntjes meer en mag nog richting Het Plein afreizen.

Achter ons zitten Sliedrecht, Arkel, Meerkerk en Vuren ons op de hielen. De staf en de selectie is echter hongerig (niet alleen naar bittergarnituur, worst en buikspek) en wil minimaal de derde plaats behalen, die overigens nergens recht op geeft. Als de ziekenboeg langzaam aan ook wat leegloopt, kan het nog wel eens een leuke tweede seizoenshelft worden!