Na de teleurstelling van het tot twee keer toe niet door gaan van het thuisduel tegen MVV stond er vandaag weer een pittig potje op het programma: het uitduel tegen Sleeuwijk. De ploeg die zo sterk begon in de competitie, maar van lieverlee is ‘afgezakt’ naar de middenmoot, die strijd om de plaatsen 6 t/m 9. (inmiddels 6 t/m 8 na het verlies van VVAC zaterdag) Bij ons is het eigenlijk net andersom: een moeizame start van de competitie die ook wel een beetje lag aan het feit dat we in de beginperiode regelmatig spelers af stonden aan ons eerste elftal en we de definitieve overgang van Menno naar ons vlaggenschip in eerste instantie moeilijk op konden vangen. Als trainer is het dan even zoeken en zo verspeelden we in het begin nog al wat punten en waren we ook al snel uit ‘de beker’. Onze verdediging ‘staat’ inmiddels en Bart heeft zich ontpopt tot een regisseur te midden van zijn verdedigers. Ondanks het feit dat we in de winterstop onze topscoorder Lucas zijn kwijtgeraakt, draait het bij ons na de winterstop als nooit tevoren. Anderen nemen de kans waar en Arwin is zo iemand die het gemis van Lucas bijna doet vergeten. Maar er zijn meer jongens die boven zichzelf uitstijgen deze periode; wat dacht u van Maurice, die vandaag Niek verving die op doel stond bij het eerste elftal. Hij keepte, zeker de eerste helft, een geweldige partij en hield ons ‘overeind’ zoals dat heet. Want we hadden het niet makkelijk de eerste helft… Sleeuwijk is ook weer zo’n ploeg waar wij het fysiek tegen afleggen: lange, stevige jongens die zeker in de lucht niet te kloppen zijn. De kunst is dan om ‘aan het voetballen’ te komen. Nou, dat lukte ons in de eerste helft niet echt. We konden eigenlijk maar één kans creëren, maar om de voorzet van Arwin in doel te werken kwam Jari een teenlengte te kort. Sleeuwijk kwam wel drie keer vrij voor Maurice, die telkens als overwinnaar uit de bus kwam. En zo gingen we rusten met een 0-0 stand, maar wel in de wetenschap dat er uit een ander vaatje getapt moest worden in de tweede helft. Ik heb het al eens eerder gezegd: onze jongens hebben denk ik wel aanleg om ‘uit vaatjes te tappen…’ De tweede helft gaf in eerste instantie nog de beste kansen voor Sleeuwijk, maar steeds meer kregen we langs de kant het bekende gevoel van: (wat ik ook al twitterde) als zij hem niet maken…

Ik had nog maar nauwelijks mijn telefoon weer in mijn jaszak zitten of Jari brak door het midden door en legde hem breed op de goed meegelopen Arwin en de 0-1 stond op het scorebord! Dwars tegen de verhouding in, maar ja, daar malen we niet om op zo’n moment! Sleeuwijk moest toen wel meer ruimte weg gaan geven achterin en daar moesten we gebruik van kunnen maken. Dat deden we ook en zowel Arwin, Tristan en Jari verschenen kansrijk voor het doel, maar lieten na de wedstrijd op slot te gooien. Zo bleef het lang spannend. Er werd wat gewisseld en onze ‘supersub’ Marijn kwam ook nog binnen de lijnen: de man met de wat merkwaardige bijnaam die begint met po… maar eigenlijk positivo zou moeten luiden…Niet iemand die de meeste speelminuten maakt binnen ons team, maar wel altijd goedgehumeurd! “Hij doet maar wat” zeggen we vaak tegen elkaar, maar soms is hij gewoon goed bij de les. Zo’n minuut of acht voor het einde van de wedstrijd ging Arwin alleen op de keeper af; deze wist in eerste instantie nog te redden, maar Marijn tikte de bal die hij losliet in het lege doel: 0-2. In de slotminuten hielden we dit vast en konden we drie heel kostbare punten bijschrijven. Wij staan nu op de zesde plaats; met een gelijk aantal verliespunten als Unitas, maar met een wedstrijd minder en twee punten boven Sleeuwijk. Uit deze stand kunt u opmaken dat dit dus (zoals vakmensen dit noemen) een zes-punten’ duel betrof. Maar wat voor ons wellicht nog meer telt is dat we mee blijven doen om de tweede periode! Volgende week komt de A1 van Sliedrecht op bezoek. Zij doen nog volop mee in de strijd om de titel en zijn dus bepaald geen ‘makkie’, maar dat zijn wij ook voor niemand!