Na de winst op Sleeuwijk een week eerder stond vandaag de topper tegen Sliedrecht A1 op het programma. Beide teams hebben al hun competitie wedstrijden gewonnen tot op heden. (weliswaar nog maar 1…maar toch!) Wie houdt deze ‘reeks’ het langst vol???

Voorafgaand aan de wedstrijd kwam Carla Aantjes de jongens toespreken.  Daar had zij een goede reden voor: als eigenaar van De Wilgenhoeve heeft zij  een jarenlange band met de meeste jongens van dit team (en de leiding) Het feit dat haar bedrijf deze dag het 10-jarig bestaan vierde deed haar in een gulle bui de jongens een boomblaster schenken. Een apparaat dat blijkbaar steeds onmisbaarder wordt in de voorbereiding op een wedstrijd en na afloop van diezelfde wedstrijd.  Als u wilt weten wat dat is, een boomblaster, komt u maar een keer bij een thuiswedstrijd van de A1 kijken, maar vooral luisteren. Vooraf en aansluitend klinkt er dan vanuit een kleedkamer een pittig muziekje waarop het blijkbaar prettig omkleden en douchen is. De gift werd in dankbaarheid aanvaard en de aanvoerder (toevallig haar zoon) beloonde haar met drie zoenen, waarop Marijn (uiteraard hij) niet achter wilde blijven en er nog drie aan toevoegde...Marijn is altijd heel relaxt voorafgaand aan een wedstrijd… Doordat uw verslaggever ook op het feestje van Carla mocht komen en hij zijn pen en papier vergeten was duurde het deze keer wat langer voordat u het verslag kunt lezen en eerlijk gezegd zijn de details een beetje weggezakt na zo’n weekend. Wat ik u wel kan vertellen is dat Sander vandaag zijn tijd gebruikte om zijn ‘autotheorie’ onder de knie te krijgen en we derhalve maar 12 man hadden. Gelukkig waren Richard Kool en Bas van Deursen bereidt om aan te sluiten vanuit de B1.  Sliedrecht is een ploeg waar we vorig jaar ook bij ingedeeld waren en die twee wedstrijden leverde ons exact 0 punten op; nou niet bepaald een ploeg waar je verwacht even drie punten tegen te halen…We zagen een paar bekende gezichten bij hen en hadden die gezichten eigenlijk al bij de senioren van Sliedrecht verwacht… De wedstrijd stond onder leiding van een jonge scheidsrechter en ik heb het hier al vaker betoogd: petje af voor die jonge gasten die het aandurven om leeftijdsgenoten te leiden. De eerste helft was het een sterker Sliedrecht, dat ook de beste kansen kreeg. Wij stelden daar heel veel strijdlust tegenover en van lieverlee kregen wij ook een paar kleine kansen. Het leek echter op een 0-0 russtand uit te lopen en daar mochten wij niet over klagen. Maar zoals ik al schreef: het leek…totdat  Sjoerd in de 45^e minuut een prachtige steekbal op Kees gaf die met een bekeken schuiver de bal in de verre hoek schoof: 1-0! Een onverwachte meevaller, maar niet minder welkom. De tweede helft was Sliedrecht niet van plan zich bij een nederlaag neer te leggen en nam weer het initiatief. We leken het helemaal uit handen te geven toen zij in een tijdsbestek van pakweg 5 minuten 2 x scoorden. Slordigheden van onze kant, maar ook netjes afgemaakt. Toch kregen wij wederom kansen en nu kwam het belang van een goede coach in beeld! Bij een corner van ons riep Eric Arwin toe waar hij moest gaan lopen voor de ‘afvallende’ bal. Hij kreeg gelijk: de bal viel voor Arwin zijn voeten, maar de pegel van Arwin spatte helaas op de lat uiteen. We hadden vervolgens een beetje hulp van de scheidsrechter nodig om gelijk te komen. Een duel binnen de zestien waarbij hij de inzet van een speler van Sliedrecht bestrafte met een penalty. Misschien een wat zware straf, maar Sjoerd had daar maling aan en schoot hem keurig binnen: 2-2. In de hectiek na de toekenning van de stafschop bleek een speler van Sliedrecht iets geroepen te hebben tegen de scheidsrechter dat niet door de beugel kon en hij kon met rood op zak gaan douchen. Nu roken wij kansen: een man meer en we hadden nog even! Wederom een corner voor ons leverde  de voorsprong op en wederom was het de coach die hier grote invloed op had: hij riep Niels toe even te wachtten met het nemen van de corner en stuurde Dennis naar de tweede paal. Nou niet bepaald iemand die je daar verwacht met zijn lengte, maar volgens Eric kan Dennis geweldig ‘timen’ en koppen. Dat bleek: de perfecte corner van Niels belandde bij de tweede paal en hoewel het een prooi leek te worden voor de keeper liet Dennis zien dat hij inderdaad een geweldig wapen in huis heeft en kopte de bal voordat de keeper hem kon vangen in het verlaten doel: 3-2. Goed gezien Eric en knap gedaan Dennis! We hielden de voorsprong vast en zo konden we wederom drie punten bijschrijven en staan we nu samen met Oranje Wit ongeslagen bovenaan! Een reuze knappe prestatie, al dient de eerlijkheid te zeggen dat beide wedstrijden ook anders af hadden kunnen lopen. Enig smet op deze wedstrijd van onze kant was het uitvallen van Marijn. ‘Mister positivo’  viel in de tweede helft in, maar moest na amper 5 minuten met een hamstring blessure het veld al weer verlaten.  

Desondanks kon de boomblaster na afloop in de kleedkamer nog een standje hoger gezet worden…