Na drie gespeelde en evenzoveel gewonnen wedstrijden mochten we vandaag aantreden tegen Meerkerk A1. Een vereniging waar zowel onze A als B junioren de afgelopen jaren regelmatig bij ingedeeld zaten. Aan de uitwedstrijd van verleden jaar hebben onze  A junioren, die daar toen bij waren,  heel slechte herinneringen. Op een kille maandagavond kregen we daar klop van de plaatselijke Fc en dat zijn die jongens nog niet vergeten! Ondanks de winst in de latere thuiswedstrijd zit het bij een aantal jongens ‘nog diep’ en is het dus weer  hoogste tijd om de mouwen op te stropen.  Meerkerk heeft een wat moeizamere start en heeft na drie wedstrijden evenzoveel punten;  winst op Rijsoord A1 en twee nipte (2x 2-1 tegen Oranje Wit A2 en De Alblas A1)nederlagen. Maar goed: in deze fase van de competitie zegt het allemaal nog niet zo heel veel. Op papier is het echter wel een vreemde gewaarwording als je nu naar de plaats op de ranglijst kijkt van een aantal heel  ‘grote’ clubs, die op plaatsen staan waar je hen nou niet direct verwacht had. (om het over onze plaats maar niet te hebben…)  

Vandaag wederom geen Sander die nog druk bezig is voor zijn rijbewijs en Marijn is nog geblesseerd. Van ons eigen team dus exact 11 man. Omdat de B1 pas later op de middag uit moest spelen in Beusichem leenden we van Cock zijn team Stefan Stijsiger om toch iemand achter de hand te hebben voor noodgevallen, maar dit bleek gelukkig niet nodig; we beëindigden  de wedstrijd met de elf man waarmee we begonnen. Onder het genot van een heerlijk najaarszonnetje trapten wij om vijf over twaalf af (je komt tegenwoordig makkelijker Europa binnen dan dat je aan een potje voetballen begint…) op ons hoofdveld onder leiding van dhr. Deurwaarder. (grappige naam overigens, maar die hebben we er meer…) Dit was eigenlijk de eerste wedstrijd waarin wij de ‘betere’ ploeg waren en geacht werden om het spel te maken. Dat deden we dan ook en aanvankelijk lukte dat prima al werkte Meerkerk daar ook aan mee. Na vier minuten schoot Patrick een hoge bal die een gemakkelijke prooi leek voor de keeper, maar deze werkte de bal vervolgens in zijn eigen doel: 1-0. Een gemakkelijk verkregen voorsprong en toen Sjoerd na 16 minuten de 2-0 maakte leek er geen vuiltje meer aan de lucht. Of het hier door kwam of door het lekkere zonnetje weet ik niet, maar we vielen in een soort van collectieve slaap. In een tijdsbestek van ca 5 minuten kwam Meerkerk op 2-2. geblunder in de verdediging (sorry jongens, ik heb jullie de afgelopen veel geprezen…) leidde de 2-1 in en een corner kon zomaar ingekopt worden door een geheel vrijstaande speler van hen: 2-2. Witheet werd Eric langs de kant, dat we zo een voorsprong uit handen gaven en we totaal niet datgene brachten wat de eerste drie wedstrijden ons sterke punt was: strijd en passie (om er maar eens een ‘Rotterdamse’ term tegenaan te gooien) Je kunt daar allerlei psychologische verklaringen voor bedenken, maar die kunt u zelf ook wel verzinnen. Toch kwamen we voor de rust nog op voorsprong door een knap afgemaakte goal van Maik (die scorend lekker op dreef raakt bij de A!) en zelfs de 4-2 leek er nog aan te komen toen Jari weggestuurd werd en alleen op de keeper af leek te kunnen gaan. De Meerkerkse grensrechter had echter buitenspel geconstateerd en de scheidsrechter nam dit vlagsignaal over. Gefrustreerd over ons matige spel en het in onze ogen onterechte vlaggen liet Eric weten aan de grensrechter dat hij ‘normaal’ moest vlaggen. Als Eric zoiets vind kun je dat meestal ook vrij duidelijk horen …Hier was de scheidrechter niet van gediend en hij kwam naar Eric toe lopen en zei dat hij niet beledigd wilde worden! Hierop ontstond een voor de toeschouwers goed te volgen en ook leuke discussie tussen trainer en scheidsrechter die ongeveer als volgt ging:

E: “Ik heb het niet tegen u, ik heb het tegen de grensrechter”
S: “ Wij zijn een team, dus u beledigt mij ook”
E: “ Ik beledig helemaal niemand, maar hij moet eerlijk vlaggen”
S: “ Ik en mijn team hanteren de regels en u moet mij niet beledigen”
E: “ Nogmaals ik had het niet tegen u, ik had het tegen de grensrechter”
S: “ nogmaals, wij zijn een team en u beledigt mij! Wat is uw naam?”
E: “ Mijn naam? Wilt u mijn naam weten???

Tsja…en toen werd het voor publiek en nauw betrokkenen een spannend moment, want Eric heeft niet zo’n alledaagse achternaam.

E: “ U wilt mijn naam weten??? Eric Pannekoek...

…en het zou allemaal nog wel meegevallen hebben ware het niet dat er een kleine interval viel tussen zijn voor- en achternaam…waardoor de scheidrechter het idee had dat Eric alleen zijn voornaam noemde en vervolgens daar aan toevoegde hoe hij over de beste man dacht. Het gelach van alle omstanders bevestigde hem in die gedachte en hij draaide zich resoluut om en uw verslaggever kreeg een angstig vermoedden dat hij zijn fluit wel eens in zijn zak kon gaan steken en Hei-en Boeicop met gezwinde spoed wilde gaan verlaten. Om dit te voorkomen snelde ik naar hem toe en verzekerde hem dat wij hem zeer respecteerden en dat Eric weliswaar een belachelijke achternaam heeft, maar dat hij daar ook niets aan kan doen. Hij lijdt daar zelf ook onder, maar hij moet daar zijn hele leven mee verder, net als zijn vrouw en kinderen…

 Blijkbaar raakte ik een gevoelige snaar bij hem, want ineens schoot hem te binnen dat hij zelf ook een vrij komische achternaam heeft. Dit wilde hij graag met Eric delen en hoewel die daar eigenlijk al niet meer zo mee bezig was, werd hem dat toch even gemeld: “ik heet Deurwaarder”  
“ Prima”, zei  Eric, “maar ik voel me niet schuldig…zullen we dan nu weer gaan voetballen”?
Dat leek hem ook het beste. De rust keerde niet alleen weer, maar brak vervolgens ook vrij snel aan.

De tweede helft is kort samen te vatten:  in de 52^e en 54^e minuut scoorden respectievelijk Sjoerd en Maik (hij weer!) de 4-2 en de 5-2 en vervolgens was het een zaak van proberen wakker te blijven langs de kant: de zon scheen lekker, de drie punten waren in de knip, Meerkerk verslagen  en 12 punten uit vier wedstrijden: we blijven ons verbazen!