VVAC A1 – HSSC’A1:  0 – 2

Aan het begin van een nieuw seizoen stel je als team bepaalde doelstellingen. Die van ons als A junioren was: handhaven in de eerste klasse! Dat kon wel eens een hele dobber worden gezien de indeling en gezien het feit dat we nogal wat ingeleverd hadden aan kwaliteit. Toch was er ook wel een voorzichtig optimisme; dat was dan weer gebaseerd op een van de laatste wedstrijden van het vorig seizoen waarin we aantraden tegen LRC met (min of meer) de ‘nieuwe A’. Een duel waarin wij de mindere waren, maar waarin we lieten zien dat je met strijd- en werklust ook veel kunt bereiken en we een gelijkspel uit het vuur sleepten.  Inderdaad blijkt deze wedstrijd een voorbode te zijn geweest van het huidige seizoen! Drie wedstrijden gespeeld tegen ploegen die in zijn algemeenheid het betere van het spel hadden en drie keer drie punten pakken!  Alleen de tweede helft tegen Sleeuwijk waren wij de bovenliggende partij. Vandaag de uitwedstrijd tegen VVAC. We gingen op pad met 13 man. Inclusief de geblesseerde Marijn; feitelijk dus maar met slechts één wisselspeler. Een situatie die om problemen vraagt en die we dan ook vrijwel zeker gaan krijgen dit seizoen. We begonnen met Sander op de bank en verder in de bekende 4-3-3 opstelling. Inmiddels heeft, na wat experimenteren, ieder zijn plaats op het veld wel gevonden. In de verdediging staan Lars, Patrick, Dennis en Nicky. Het middenveld wordt gevormd door: Niels, Arwin en Kees. Voorin Maik, Sjoerd en Jari. Op doel staat uiteraard Maurice. De wedstrijd begon om 12.30 uur onder leiding van een clubman van VVAC en zoals gezegd: VVAC maakte het spel. Verdedigend staat het bij ons echter als een huis en wij hebben nog een heel goed wapen: effectiviteit! Ik denk dat er weinig ploegen zijn in onze competitie die tot op heden effectief zijn als wij. Nadat VVAC al een paar kansen had gehad, trapte hun keeper in de zestiende minuut uit en Niels kopte de bal vanaf het middenveld terug in de richting van Sjoerd, die nam ‘in de draai’ de bal in een keer op zijn schoen en schoot met nauwkeurig precisie de bal over de keeper in het doel: 0-1. Daarna was het wederom VVAC dat het meeste balbezit had en steeds dreigender werd. Een aanvaller van hen ging met de bal de zestien in en Maurice schoffelde hem vakkundig onderuit, geen twijfel mogelijk: penalty. Dan merk je dat je in een fase zit waarin alles meezit lijkt het wel; de penalty werd matig genomen en Maurice pakte hem! Nadat VVAC vervolgens ook nog een keer de pal raakte kregen we steeds meer het gevoel dat er wel weer eens een stuntje in kon zitten. Maar goed het was toen pas rust…Het was duidelijk dat er iets moest gaan gebeuren in de tweede helft, want op het  middenveld verloren we de slag. Eric besloot om na de rust 4-4-2 te gaan spelen. Maik ging het middenveld versterken.  Na de rust deelden we al snel een mokerslag uit aan VVAC: Arwin gaf een steekpass op Jari, die speelde zijn tegenstander uit en mikte de bal vanuit een heel moeilijke hoek over de keeper via de tweede paal in het doel: 0-2! Als tegenstander wordt je daar natuurlijk wel een beetje ‘gek’ van. Vervolgens werd het een kwestie van pompen of verzuipen, maar we hielden het achterin dicht. Maar vraag niet hoe! Mannen als Patrick, Dennis, Lars en Nicky moesten vol aan de bak, maar speelden stuk voor stuk een heel sterke pot. Maar ook de rest werkte zich uit de naad en eigenlijk waren er wel een man of drie die het laatste kwartier om een wissel ‘smeekten’. Helaas kon alleen Sander invallen voor Maik en moest de rest de 90 minuten vol maken. Dit deden een aantal op hun tandvlees maar we hielden de nul en namen zo drie punten mee uit de Alblasserwaard, waar men zich ongetwijfeld het hele weekend afgevraagd heeft hoe dit kon gebeuren…Troost je: jullie zijn niet de eerste tegenstander dit seizoen die met een geweldige kater zitten na een potje tegen onze A1. De bedoeling is dat we dit gevoel bij nog een aantal tegenstanders teweeg gaan brengen. Als dat lukt moeten  we onze doelstellingen wellicht toch bij gaan stellen…