HSSC’A1 – Streefkerk A1:  2-1

De afgelopen week was uitgroepen tot ‘de week van de scheidsrechter’ in Nederland. Een week om eens stil te staan bij het belang van scheidrechters: onmisbare figuren bij een (voetbal)wedstrijd. Binnen HSSC’61 is daar verder niet zo heel veel aandacht aan besteed de afgelopen week naar ik meen, maar het kan ook zijn dat uw verslaggever dit gemist heeft omdat hij er een weekje tussenuit was naar een zonnig oord. In principe is het echter natuurlijk zaak om ten alle tijden je respectvol en waardig te gedragen tegenover scheidsrechters, maar eerlijk is eerlijk; daarin schieten we allemaal wel eens tekort. Uitgerekend vandaag kregen wij een scheidrechter toegewezen waar we de afgelopen competitie niet zulke heel goede ervaringen mee hadden. Toch heb ik na vandaag wel de nodige waardering gekregen voor deze man. Niet omdat hij ‘voor ons’ floot o.i.d. maar omdat hij de teugels heel kort hield. Dit uitte zich al in zaken die vooraf gaan aan een wedstrijd: grensrechter instructies geven, wedstrijdbal in de scheidsrechterskamer en alle spelers moesten vijf minuten voor aanvang van de wedstrijd keurig op volgorde van rugnummer op een rij in de middencirkel gaan staan… De eerste twee zaken lukte nog wel, maar in het kader van de psychologische oorlogvoering tussen de beide trainers voorafgaand aan de wedstrijd (wie komt het laatst het veld op) ging het bij het derde punt al helemaal mis! Toen de scheidrechter het veld op kwam en zag dat zowel Streefkerk als wij nog aan de warming-up bezig waren liet hij duidelijk weten dat hij hier niet van gediend was. Aangezien wij ook nog de wedstrijdshirts aan moesten trekken werden wij hier op aangesproken en kregen wij een donkerbruin vermoeden dat dit wel eens tegen ons kon werken in de wedstrijd. Vervolgens liet hij weten dat hij geen commentaar duld ‘langs de kant’ en ook de spelers dienden zich van commentaar op de leiding te onthouden. Allemaal nogal streng, maar ik moet zeggen: in zekere zin was het ook een verademing en het bracht ook nog wat anders aan het licht, maar daarover straks meer.

Streefkerk hadden we in september al ontmoet voor de beker en die wedstrijd liep uit op een 2-1 nederlaag, het was dus een ploeg waar we op voorhand zeker kansen tegen roken. Voor hen een cruciaal duel: winst zou betekenen dat ze nog mee zouden doen om de eerste plaatsen, verlies daarentegen zou betekenen dat de eerste plaatsen uit het zicht raken. Als u net als ik op zaterdagavond en zondag op “REGIO-VOETBAL” kijkt zult u lezen dat dit nogal een item was in Streefkerk. Zij hebben net als wij nogal wat goede jeugdspelers en daar wordt dan aan ‘getrokken’ zoals dat heet. Dit leidde tot een heus relletje aldaar aangezien de trainer van hun 1e elftal graag hun (van de A) nummer 11 mee had willen nemen voor zijn eerste elftal. (en daar kunnen wij ons iets bij voorstellen…) Er werd anders beslist en hij deed mee bij de A om vervolgens aan te sluiten bij hun 1^e elftal dat speelde in en tegen Asperen. Leuk om te lezen dat hij daar blijkbaar het verschil kon maken (tegen Asperen) maar bij ons niet. Een groter compliment kun je jongens als Lars, Nicky, Kees en Dennis niet geven! Overigens zullen ze dat ‘relletje’ in Streefkerk heus wel oplossen.

Bij ons was de spoeling weer heel dun: Patrick mocht op medische gronden niet spelen en zo begonnen we met 12 man. Van de B junioren sloten Bas en Richard aan. Sander begon op de bank. Ondanks de remise tegen Unitas (voor een verslag bent u aangewezen op de site van Unitas deze keer) een week eerder staan we nog steeds fier bovenaan. Voor ons is dus sowieso iedere wedstrijd van groot belang, aangezien we graag aan het eind van het seizoen naar de hoofdklasse willen; we zijn wel een beetje uitgekeken op clubs als LRC, Sliedrecht en Oranje Wit…

Onzin natuurlijk, maar zolang het goed gaat blijven we genieten van onze positie!

Vanaf het begin ontstond een wedstrijd waarbij het duidelijk werd dat het twee ploegen waren die weinig voor elkaar onder deden. Een licht overwicht van onze kant, zonder dat beide ploegen tot veel uitgespeelde kansen kwamen. Toch hadden we het gevoel dat er voor ons iets meer in zat. Tot de 26^e minuut: hun nr.11 (hij dus…) leunde even buiten de zestien heel nadrukkelijk tegen (ik meen)
Dennis aan en liet zich professioneel vallen; geen sprake van een overtreding, maar je ziet zoiets heel vaak gebeuren en de scheidrechter floot voor een vrije trap. Hij (nr.11 dus)nam die vervolgens zelf en het door de muur van richting veranderde schot verdween voor Maurice kansloos in de hoek: 0-1. Nu kom ik even terug op mijn eerdere woorden in dit verslag: geen commentaar langs de kant! Dit betekende uiteraard niet dat er niet gecoacht mocht worden, maar de praktijk leerde dat het toch allemaal een ‘tandje minder’ was deze keer. Wat we toen zagen was eigenlijk heel mooi om te zien: de jongens gingen het zelf oplossen. Bij vlagen zagen we heel mooie aanvallen en uit één van deze aanvallen over links kwam de gelijkmaker. Jari hield de bal heel lang bij zich en gaf hem op het juiste moment aan Marijn mee. Die gaf een perfecte voorzet en Maik stond helemaal vrij voor doel om hem in te koppen: 1-1. Dit leek de russtand te worden. Maurice moest  met een goede redding echter nog een achterstand voorkomen en  op slag van rust kregen wij nog een corner. Maik nam hem kort op Niels en die plaatste hem laag in de zestien. Hij leek aan iedereen voorbij te gaan, maar Nicky stond op de juiste plaats (had Niels natuurlijk gezien) en schoof hem vanaf randje zestien hard en droog binnen: 2-1. Een heel mooie ruststand en op dat moment niet onverdiend. Complimenten van Eric in de rust aan de jongens dat ze het zo voortreffelijk oppakten na de achterstand.

De tweede helft bracht geen doelpunten meer, maar dat had best gekund. In het eerste gedeelte hadden wij nog volop kansen op een ruimere marge, maar de laatste vijftien minuten zette Streefkerk heel veel druk, maar wist niet tot scoren te komen. Grootste verdienste vandaag was toch wel het veldspel van ons: met name de eerste helft van de wedstrijd speelden we bij vlagen goed voetbal. Je kunt merken dat we meer op elkaar ingespeeld raken en niet meer zoals in eerdere wedstrijden alleen maar reactie voetbal spelen. Omdat onze directe concurrenten ook allen hun wedstrijden wonnen, blijft het dringen bovenin.

Wij genieten voorlopig echter weer een week van de ranglijst.