Uw aller Heicop 5; bestaan ze nog? Ja.

Veevak Uit; 0-1

Het is al weer een tijd geleden dat ik het programma Word geopend heb met het doel Heicop 5 prestaties te vereeuwigen op het wereldwijde web. Andere prioriteiten, de welbekende inspiratieloze zaterdagen, de eigen afwezigheid, geen zin; er liggen diverse redenen aan ten grondslag. Maar na afgelopen zaterdag begon mijn literaire onderbuik toch weer te kriebelen. Genoeg man aanwezig, EN een overwinning! Als dat geen inspiratie is! Helaas is op het moment van schrijven de aloude onzekerheid al weer toegeslagen, 10 man op papier voor komende zaterdag. Onbegrijpelijk eigenlijk! Afgelopen zaterdag was een uitwedstrijd op het winderige kunstgras van VVAC. Nu is het een heerlijke thuiswedstrijd in de Heicopse modder, gelijktijdig met het Eerste; de heren van de Ronde Tafel in dubio latend welk veld te gaan aanschouwen!

Maar ja, sommige mensen moeten ook op zaterdag nog werken om de complete laveloosheid in de kroeg later op de dag te kunnen bekostigen. En sommige mensen gaan soms liever met hun partner in een hotelbed die passie van vroeger proberen terug te vinden. Of men veinst blessures omdat de R nog in de maand zit. De R van bRRRRRR wat koud….

Maar we hopen dat Erwin Vink en de zijnen vandaag toch nog wat talent kunnen opsnorren, ook onder de wél aanwezigen zullen nog wel wat pijntjes zitten die negentig minuten schitteren in de weg staan. Maik ten Caat en ik bijvoorbeeld zijn deze week in het Tikibad geweest; we hadden namelijk een dagje vrij. Hierbij hebben we mogen concluderen dat die glijbanen gebouwd zijn voor sportieve mensen met een normale BMI; dus niet voor ietwat luie conditieloze dikkerds die de 100kg aantikken. 74 treden op lopen om je vervolgens happend naar adem met een rotgang in een trechter te laten donderen; het is wat anders dan op de bank met een zak chips te Netflixen zeg maar. Met heel veel moeite staat mijn nek me vandaag weer toe naar rechts te kijken, en m`n elleboog zit ook weer bijna in de kom. Morgen maar eens zien hoe het er voor staat.

We hadden het over Vink, het bovenmodaal stevig gebouwde manspersoon dat elke zaterdag weer langs de lijn staat, alsof ie niks beters te doen heeft. Het is een gave, of het is een afwijking. Deze held heeft weer bijgetekend; hij is nog niet genoeg getergd. Dennis Hennipman, zelfde laken een pak. Hierbij de aankondiging op de site:

Bij het vijfde blijft alles bij het oude. Good old Erwin Vink was als eerste met zijn toezegging om ook het komende seizoen dit zooitje 'goed geregeld' bij elkaar te houden. In zijn kielzog volgden ook zijn compagnons Dennis Hennipman, Johan Blokland, Steven de With en Jeffrey Pruijsers die altijd bereid zijn om Erwin Vink een handje te helpen met de zaken binnen het team. Dank allen en succes met 'oogsten'!

Het respect voor onze bijdrage aan het aanzien van de club lezen we maar tussen deze cynische regels door! J

Wij van Heicop 5 zijn super blij dat de Zware Zwagers (en de drie genoemde spelers) alle sores rondom de wedstrijd wegnemen, zodat wij ons volledig kunnen focussen op de balsport. Want dat is hard zat nodig.

VVAC uit. Leuk affiche naar de ranglijst kijkend. Zij 2 punten boven ons, de rekenwonders onder ons concludeerden dat een overwinning er op en er over zou betekenen. De rest van de selectie trok gewoon z`n tenue aan, geen idee tegen wie we eigenlijk moesten. Enige wat voor hen telt, hoe laat aanwezig op Heicop?. Om vervolgens gewoon bij iemand in de auto te stappen.

Een man of zestien. Ongekende luxe. Wat fijn dan ook dat juist bij dit recordaantal aanwezigen de VVACiaanse computer de geest had gegeven, en Vink dus alles met de hand mocht schrijven. Leedvermaak is soms best lekker.

Kunstgras, het blijft apart spul voor ons modderboeren. Rare voetstabiliteit, nog weken later rubberen balletjes uit je bilnaad peuteren, je kan je peuk niet gewoon op het veld gooien tijdens de warming up, en het belangrijkste: de bal gaat veel te hard voor onze corpulentie!

Ikzelf ben zoals u weet het fenomeen inzake de lange bal op de stropdas met de gouden linker, maar normaal duwen mijn 95kg mijn hak een stukje de modder in als ik `m over 70 meter op Keijzer z`n adamsappel mik. Nu sta je zo vast als een huis, wat het uiterste vergt van mijn toch al niet echt soepele enkelbanden. Niet plezant dus.

Dus moet alles wat meer op techniek. En dan komen al die uren trainingsarbeid van het Vijfde om de hoek kijken! Tikkitakkie hoppakee! Dit was sarcasme.

Het werd een pittig potje. Elkaar vinden was zoals gebruikelijk nog best lastig, en de tegenstander had rappe knapen voorin. Maar ze spelen niet voor niks bij ons in de competitie, dus de dreiging voor het doel viel nog wel mee. En wij hebben Arjan. De Wamberto onder het keepersgilde stond zijn mannetje weer. Knop om bij het uitkomen, en weer aanzetten om te kijken en te luisteren wat het resultaat van zijn onbehouwenheid is. Stilte? De bal of het luchtledige. Gekerm? De tegenstander en/of zichzelf doormidden geschopt. Russisch Roulette is er niks bij!

Kleine kansjes over en weer, sporadische ballen die daadwerkelijk daar aankwamen waar de verzender hem oorspronkelijk bedoeld had, het was allemaal best aardig . Uiteraard de wekelijkse scheldkanonnades van diverse onbegrepenen betreffende een discutabele ingooi, maar zich daarbij dusdanig emotioneel uitend alsof iemand z`n knie was afgezaagd. Het hoort er helaas allemaal bij op ons schamele niveau. Thuis geen bal te vertellen he… Zonder verder al te veel spannende gebeurtenissen werd de rust bereikt met de alom bekende brilstand.

Ik mocht er een keer uit in de rust van de kenners, soms moet je je vedettes gedwongen een beetje rust laten pakken! Gelukkig ging Bam er ook uit, zodat ik lekker warm zat op de bank. Bam knuffelt namelijk heel graag, en dat is nooit verkeerd bij zulk weer. Het is overigens fascinerend dat Bam het spelletje vanuit de dug-out WEL snapt…

Het werd tijd voor McVillain. Voor de onwetenden onder ons, dit is niet de nieuwste hamburger bij McDonalds, dit is de naam van een klein etterbakje dat z`n geld verdient met schreeuwen op grote feesten. Iets wat mij jaloers maakt, ik schreeuw namelijk slechts pro Deo, voor kleiner publiek. Meestal ter grootte van een voetbalkleedkamer. Als Michael van z`n pooier Jan Willem echter een weekendje vrij mag, is hij zo vriendelijk ons te ondersteunen met ballen. Het siert hem dat hij zich zo makkelijk aanpast aan ons niveau.

Ook Nik Verkerk was weer van de partij. Een paar weken rust leek hem wel genoeg voor een gebroken enkel; en wat is dan logischer om dan je rentree te maken in de kou op een instabiel kunstgrasveld? Hij hield het wel 3 minuten vol; zo lang hadden de belchinezen langs de lijn niet voorspeld. We waarderen je enthousiasme kerel!!

Verder was Jeffrey aanwezig. Ondanks een afmelding kwam hij 20 minuten voor de wedstrijd toch aanwaaien. Och best, doe maar mee joh. Wij zijn de beroerdste niet. Want met Jef weet je het nooit. Soms past z`n spel bij z`n lichaam: lomp, log, onaantrekkelijk. En soms steekt hij er met hoofd en schouders bovenuit. Deze desbetreffende wedstrijd was hij weer eens een bepalende factor. Eerst maakte hij zich volledig belachelijk door een schwalbe te fabriceren waar Arjen Robben en Luis

Suarez zich kapot voor zouden schamen. Maar hierdoor nam de tegenstander hem niet meer serieus, waardoor hij even later heel sneaky de bal in het doel kon frommelen. Het was geen wereldgoal, en dat zijn we niet gewend van Pruyss… Maar hij telde, en uiteindelijk bleef het hier ook bij deze zaterdag.

3 punten, weinig weggegeven achterin, trotse oranjehemden dus! Paar blikkies bier naar binnen blèren in de kleedkamer, beetje schreeuwen en beledigen, en gauw weer naar huis. Voorbereiden op de komende thuiswedstrijd tegen wat ik begreep een sterke tegenstander. ASWH schijnt het wat beter te kunnen dan wij als we de ranglijst mogen geloven. Maar wij hebben de Ronde Tafel misschien wel achter ons staan!!

Eddie