Of we nog winter gaan krijgen is de vraag, maar volgens de regels van de KNVB is ’t ie voorbij. Dat deze regels nogal afwijken van de regels van het KNMI moge duidelijk zijn, er kan dus best nog een staartje vorst en sneeuw komen; we zien het wel. Vandaag mochten we weer aantreden voor de competitie en wel tegen rode lantaarn drager Meerkerk. Lekker dichtbij, daar zijn we zo zou je zeggen… De reis er naar toe was echter nog niet zo simpel, want in Lakerveld  aangekomen belandde we achter de spelers “bus” van het vierde elftal van Lekvogels. Deze “bus”bestaat uit een trekker met aanhanger, inclusief opbouw, waarin de gehele selectie schijnt te zitten op weg naar hun uitwedstrijden; in dit geval in en  tegen Spijk. Ongetwijfeld een gezellige boel op die kar, maar het hield de boel danig op, want zoals u weet is Lakerveld nogal een bochtig gebeuren. De reden hiervoor is overigens dat Napoleon destijds opdracht gaf om na iedere zoveel honderd meter een bocht in de weg te maken; verder dan zo’n bocht konden zijn kanonnen namelijk niet reiken. Tel het maar eens na: het klopt precies! Maar goed: gevolg van die Napoleaanse regel is natuurlijk wel dat het lastig inhalen is, want je weet natuurlijk nooit zeker of er na die onoverzichtelijke bocht niet een kanonskogel in de vorm van een auto op je afkomt…enige voorzichtigheid is dan toch geboden!

Uiteindelijk lukte het ons om de ‘bus’ te passeren en zagen wij een danig verkleumde broer van Sjoerd achter het stuur van de trekker zitten. (toen al; en hij moest nog een stukkie…)

Terug naar het voetbal: de derde plaats lijkt voor ons het hoogst haalbare te zijn deze competitie. De strijd om de titel zal waarschijnlijk wel gaan tussen  LRC en Sleeuwijk, waarbij de slechte start van LRC deze competitie de reden is dat die strijd er überhaupt nog is. De nummers drie t/m zeven liggen maar een paar punten uit elkaar zodat het nog een mooi gevecht kan worden om die derde plaats. Maar goed: het zou ook zomaar kunnen dat we kampioen worden, want er is een gezegde dat luidt dat: “wanneer je, je slechte wedstrijden wint, je kampioen wordt” … er is dus nog hoop, want met name de eerste helft was niet om aan te gluren! Ondanks het feit dat we de voetbalpas van Arwin hadden meegenomen was hij, in Meerkerk aangekomen op geen enkele achterbank te bekennen . Personele problemen waren de reden dat hij vandaag zijn debuut(?) als basisspeler voor de competitie mocht maken in ons eerste elftal. Weer een A-junior die bezig is de stap te zetten naar ons vlaggenschip; voorwaar iets om trots op te zijn als vereniging! Voor ons natuurlijk wel een groot gemis, maar we hadden het ‘geluk’ dat de B was afgelast, zodat we Richard en Jelmer mee konden nemen, waardoor er toch nog veertien man op papier stonden. Er was echter nog een groot gemis deze zaterdag: Mari! Hij moest opgraven; herstel: opdraven in zijn functie als ambtenaar van de gemeente Zederik en kon zo deze zaterdag zijn taak als verzorger niet uitvoeren. Uw verslaggever nam deze taak op zich, overigens zonder enige kennis van zaken op het vlak van EHBO. De belofte van Gera (die als trouwe supporter van ons team regelmatig aanwezig is) dat als het erg ingewikkeld werd zij zou komen assisteren nam zijn grootste zorgen weg. We begonnen met Sander, Jelmer en Richard op de bank en Meerkerk trapte af. Zoals al eerder opgemerkt: het was niet zo geweldig allemaal, enig excuus mag wel zijn dat het veld erg ‘zwaar’ te bespelen was. Je zag dat in het spel terug: nogal wat glijpartijen en ballen die niet goed ‘liepen’. Toch  stonden we binnen tien minuten op een voorsprong. Een soort van voorzet/schot op doel van Marijn werd door Maik (die weer eens voorin geposteerd stond) met het hoofd verlengd en de keeper was kansloos: 0-1. Dit bleef het tot de rust al hadden we nog een paar goede kansen: Maik die te gehaast schoot in plaats van af te leggen op Marijn. Heel begrijpelijk overigens, want de afspraak tussen Maik en uw verslaggever was dat hij zou trachtten vandaag drie keer te scoren; ik kon dan gelijk oefenen op zijn naam: MAIK! MAIK! MAIK!  Verder wist Sjoerd de lat nog te raken, maar daar waren de hoogtepunten v.w.b. de eerste helft wel mee op.

Na de rust arriveerden de spelers van het eerste elftal van De Zwerver op sportpark 't Hoog en toen zij de naam HSSC’61 achter op onze coach jassen zagen staan begonnen zij spontaan de naam Peter van Zanten te scanderen. Ik wist niet dat de spits van onze derde elftal  zo populair was in Kinderdijk…

De tweede helft begonnen we zo mogelijk nog beroerder en het is dat een dot van een kans voor Meerkerk op de paal belandde, anders had het zomaar anders kunnen lopen deze middag. Het was toch een beetje wachten op de bevrijdende tweede treffer van onze kant. Die viel in de 61^e minuut: Jari speelde zich knap vrij op rechts en legde de bal breed op de goed meegelopen Marijn die hem binnenschoof: 0-2.  Daarmee was het verzet van Meerkerk wel zo’n beetje gebroken en Sjoerd zou Sjoerd niet zijn als hij daar niet wist van te profiteren en zoals het een goede spits betaamt voegde hij nog een paar doelpunten aan zijn totaal toe en konden we met een 0-4 overwinning huiswaarts keren. Vermeldenswaardig feit is nog wel een corner genomen door Marijn: hoe hij deed mag me een raadsel wezen, maar in plaats van de bal trachtte hij de hoekvlag voor het doel te schieten…dat zie je niet vaak… Het resultaat was bijzonder komisch maar verder vrij kansloos.

De terugreis namen we voor de zekerheid maar de A27. Je  merkt dat de wapens tegenwoordig een stuk verder reiken dan in de tijd van Napoleon: één rechte weg en geen trekker te zien!