U heeft verleden week het verslag gemist van de uitwedstrijd tegen Rijsoord. Dat wil niet zeggen dat die wedstrijd niet belangrijk was, maar uw verslaggever kon deze dag niet aanwezig zijn. Kort samengevat: een 0-2 overwinning die veel hoger uit had kunnen vallen naar ik begreep, maar daar zijn wij niet zo van: hoge uitslagen… Bovendien: je krijgt toch maar drie punten dus wat zou je, je uitsloven… Deze uitslag betekende overigens wel dat we nu definitief zeker zijn van nacompetitie!

Vandaag stond de topper op het programma tegen Sleeuwijk. Voor ons eigenlijk niet meer zo heel belangrijk (al mag ik dat van Eric eigenlijk nooit zeggen, want als…enz. enz.) maar voor Sleeuwijk (en LRC) stond er vandaag heel veel op het spel. Met na deze wedstijd nog maar één duel te spelen was het voor Sleeuwijk zaak om hun drie punten voorsprong vast te houden. Bij verlies tegen ons en er vanuit gaande dat beide ploegen hun laatste wedstijd winnen, zouden LRC en Sleeuwijk op gelijke hoogte komen en zou een beslissingswedstrijd uit moeten gaan maken wie zich kampioen mag noemen. Het was wel duidelijk dat Sleeuwijk daar geen trek in had. De week voorafgaande aan de wedstrijd werden er al de nodige deals gemaakt over: hoeveel kratten bier van die en hoeveel van die als je wint of verliest. Allemaal onzin natuurlijk, want zoals al eerder gezegd: Eric is niet gediend van dergelijke grappen en als het er op aan komt wil je natuurlijk altijd winnen en zeker van kampioenskandidaten. We hadden een complete selectie vandaag en Marijn en Niels begonnen op de bank. De wedstrijd stond wederom onder leiding van een zeer jonge scheidsrechter.

Sleeuwijk was, zoals te verwachten, de ploeg die het spel maakte. Een goed op elkaar ingespeeld team dat geen risico’s nam; een gelijkspel zou voor hen voelen als winst, maar daar kun je eigenlijk niet op spelen: een gelijkspel. Dat bleek, want al binnen 3 minuten had Sjoerd de 1-0 op zijn voeten, maar de bal ging rakelings naast.  Het was Sleeuwijk dat het betere van het spel had en een aantal goede kansen kreeg. Maurice was echter vandaag weer in ‘bloedvorm’ en had een aantal cruciale reddingen. Zo gebeurde datgene wat je dan zo vaak ziet: hij valt aan de nadere kant. Sjoerd was weer eens koelbloedig binnen de zestien en zo kwamen we vlak voor rust op voorsprong en zag je een aantal gezichten bij onze tegenstander al op onweer staan.

Na de rust moest Sleeuwijk komen en de onzekerheid sloop in hun spel. Zij wilden wel, maar het lukte niet en de 2 en 3-0 leken slechts een kwestie van tijd. Jari had hierop de grootste kans, maar alleen op de keeper afgaand speelde hij de bal te ver voor zich uit en gaf de keeper zodoende de kans om (goed) in te grijpen. Maar er waren meer kansen, waar we anders vaak aan een enkele kans voldoende hebben, lukte het vandaag niet. Sleeuwijk werd al met al steeds wanhopiger en dit leidde tot een aantal forse overtredingen waarbij een rode kaart wel op zijn plaats was geweest. Uiteindelijk viel dan toch het doelpunt dat zij zo hard nodig hadden. In de 71^e minuut viel de voor hen bevrijdende 1-1. Dat de 1-2  ook nog viel was eigenlijk niet verdiend en het laatste (overbodige) tikje tegen de bal, werd bovendien in buitenspel positie gegeven.

Conclusie: Sleeuwijk lijkt met drie punten voorsprong de titel voor het grijpen te hebben. LRC zal nog harder balen van hun verlies tegen ons, maar lijkt me in de nacompetitie een van de favorieten voor promotie. Op 7 mei spelen we onze laatste uitwedstrijd tegen Sliedrecht. Een wedstrijd om de derde plaats, maar beide ploegen zijn zeker van nacompetitie en zullen heus wel derde willen worden, maar beide zullen zich ook willen sparen voor de nacompetitie die een week later van start gaat.

Hopelijk is Dennis, die uitviel met een zware enkelblessure er dan weer bij.