Zaterdag 7 mei stond de laatste wedstrijd van deze reguliere competitie op het programma in en tegen Sliedrecht. Normaal gesproken zou je zeggen: beide ploegen hebben nacompetitie dus het enige dat op het spel stond was een derde of vierde plaats. Maar: het was de dag na de Schoonrewoerdse markt… het was deze marktdag erg dorstig weer zullen we maar zeggen en het laatste glas kon maar niet gevonden worden. Het ‘app’ verkeer des nachts deed de leiding al het ergste vermoeden en inderdaad: het was een gammel stel dat zaterdagmorgen op het terras bijeengeraapt stond. Slechts negen spelers. Nicky en Patrick kwamen wat later en het is maar goed dat de politie op zaterdagmorgen niet aan alcoholcontroles doet, anders had Patrick nog wel eens de pineut kunnen zijn. I.v.m. het mogelijke kampioenschap van de B junioren konden we van hen ook niemand lenen, dus een minimale bezetting vandaag. Vervolgens waren de ballen onvindbaar (schaam je verslaggever; bleken op de club te liggen) en aangekomen in Sliedrecht bleek de kleding in Lexmond te liggen (schaam je vlagger) Gelukkig hadden we wel de shirts met de korte mouwen bij ons en met geleende broeken van Sliedrecht konden we toch voetballen. Nou ja, voetballen…het was 25 graden, stekende zon, gortdroog kunstgrasveld en barstende koppijn bij de meeste spelers. Kortom; men bewoog en zo af en toe had er iemand een oprisping en warempel leverde dat nog een doelpunt op ook: Jari had een bevlieging en via Maik kwam hij voor de voeten van Sjoerd die ineens een helder moment kreeg en besefte dat het zijn taak is om doelpunten te maken en dat deed hij dus ook maar: 0-1. Dit bleef het tot de rust, maar dat lag ook aan het feit dat Sliedrecht waarschijnlijk vanwege een enorme ‘kegel’ van de jongens wat op afstand van de verdediging bleef. In de rust deed Eric maar geen poging de jongens tot wat meer activiteiten op het veld te verleiden en bovendien: we stonden voor, dus wat zou je, je druk maken? In de rust heeft de trainer van Sliedrecht waarschijnlijk toch die jongens uitgelegd dat er elf dweilen over het veld liepen, want na  vier minuten stond er ineens 3-1 op het scorebord en raakte Maurice spontaan geblesseerd van zoveel ellende! Nicky, die het meeste moeite had om te bewegen werd vervolgens op doel gezet, maar daar werd het allemaal niet beter op. Met tien man was het helemaal gedaan met de tegenstand en in no-time was het 8-1. Tijd voor een drinkpauze (ze waren overigens opvallend snel bij de waterflessen) en op dat moment trok iedereen de conclusie dat we er beter maar mee op konden houden. De scheidsrechter had het warm, de jongens van Sliedrecht wilden eigenlijk liever naar hun eerste elftal gaan kijken dat kampioen kon worden. (maar dat tot hun teleurstelling las ik de volgende dag niet werd) en onze mannen, nou ja mannen…waren er al lang klaar mee. Eric kon het helemaal niet meer aanzien en vertrok richting Leerdam, waar hij zich ging voorbereiden op het naderende kampioenschap van…oh nee: die waren waarschijnlijk ook op de markt geweest…

Gauw vergeten deze pot en ons nu richten op de strijd om promotie naar de hoofdklasse!!!

Zaterdag a.s. de eerste wedstrijd hiervoor tegen…jong Brabant (ja echt! Je verzint het niet: de kans om wraak te nemen Eric!!! op alles en iedereen in Brabant ;-) Een ploeg uit Berkel-Enschot, waar we niets van weten uiteraard, maar wel dat we op neutraal terrein spelen in Kerkdriel op het hoofdveld van DSC om 14.30 uur.

Kerkdriel is dichterbij dan u denkt, dus bij deze van harte uitgenodigd! Mocht bovenstaand verslag u het gevoel geven dat wij een soort drankelftal zijn dat er met de pet naar gooit, dan moet u ff een telefoontje doen naar LRC…daar zijn ze (net als in Amsterdam) nog steeds ‘ziek’ van die boeren!

Overigens: het schijnt dat als we twee keer winnen deze nacompetitie we in de finale mogelijk tegen…LRC spelen. Dat lijkt ons erg leuk…