Na een week van waanzin en verwarring die zo mooi begon met een klinkende overwinning van Ajax op PSV (sorry; deze persoonlijke noot moet ik even kwijt) brak het Paasweekeinde aan met de wedstrijd tegen Rijsoord. Een wedstrijd uit de eerste periode die voor wat betreft die periode niet meer van belang is, maar die wel samen met de andere uitslagen van vandaag alle teams uit onze competitie op 17 gespeelde wedstrijden bracht.  De overwinning van LRC op Sliedrecht vandaag betekende dat zowel LRC als Sleeuwijk nu op 43 punten staan en wij daar drie punten achter staan op 40 punten. Als u zich dan bedenkt dat wij beide ploegen nog thuis mogen ontvangen, zult u begrijpen dat het bloedstollend spannend is deze competitie. LRC heeft een gigantisch doelsaldo opgebouwd en is daarmee koploper, maar veel zal dus afhangen van de resultaten die zowel Sleeuwijk als LRC tegen ons behalen. Onderling ontmoeten zij elkaar niet meer. Volgende week 2 april, staat de wedstrijd HSSC A1 – LRC A1 op het programma om 12 uur op Het Plein. Dat het leeft bij beide kampen moge duidelijk zijn: LRC twitterde vandaag: “A1 slecht grens van 100 gescoorde doelpunten; volgende week de belangrijkste wedstrijd van het seizoen” …Heel knap om 100 doelpunten te maken in een eerste klasse en het geeft ook wel aan dat LRC wellicht het meeste recht heeft op de titel, maar dan zullen ze toch eerst een goed resultaat tegen ons neer moeten zetten. Het komt er een beetje op neer dat wij de sleutel tot het kampioenschap in handen hebben…de uitwedstrijd was na de rode kaart voor Arwin na 20 minuten geen wedstrijd meer en ging verloren met 7-1, volgende week hebben we wat recht te zetten en daar hebben we best zin in!

Ja… en dan vandaag. Zo’n wedstrijd die er (met alle respect!) even tussendoor gespeeld moet worden; tegen de nummer voorlaatst…laad je daar maar eens voor op. Dan is er een taak weggelegd voor de trainer om de jongens bij de les te krijgen en ze het belang van deze wedstrijd te laten voelen. Dat heeft Eric echt geprobeerd, maar de eerste helft was daar niet zo heel veel van terug te zien. We begonnen met de harde wind tegen en al na drie minuten was  geklungel in de verdediging de oorzaak dat we tot tweemaal toe een corner tegen kregen en warempel; bij de tweede keer ging de bal het doel in: 0-1. Vervolgens ging zo ongeveer alles mis wat er maar mis kon gaan: hoge ballen die alle kanten uitwaaiden behalve de goede, dotten van kansen die vakkundig om zeep werden geholpen en weinig overleg in het spel. Jongens die dan proberen op eigen kracht iets te forceren wat vaak wel goed gaat, maar vandaag ook niet wilde lukken. Terwijl Eric steeds wanhopiger langs de kant werd; dan weer schreeuwend, dan weer moedeloos zittend en zo verstreken de minuten en bleef de 0-1 stand op het bord staan. De rust brak aan en in de kleedkamer hield Eric een korte toespraak en sloot af met de opmerking dat ze het zelf maar op moesten lossen en vertrok. Uw verslaggever en Mari bleven nog even achter en het is mooi om te horen hoe er dan gereageerd wordt. “We spelen toch altijd de lange bal…we hebben gewoon pech; het had al lang 1-4 kunnen staan…en verder lag het natuurlijk aan de scheidsrechter, de wind, bepaald tegenstanders etc .etc. de bekende redenen. Eén man was echter rasoptimistisch als altijd; Marijn: “jongens niks aan de hand, we stappen straks gewoon met 8-1 van het veld; windje mee; makkie!

Voor alle duidelijkheid: dat zei hij dus in de rust!!!

De tweede helft begon en het leek wel of het nog harder waaide dan in de eerste helft en daar zit een gevaar in, maar daar wisten de jongens wel raad mee. Ze kwamen zo scherp als een mes uit de kleedkamer en in de 47^e minuut was Arwin heel attent bij een bal die niet goed weggewerkt werd en scoorde beheerst de 1-1. Kees de Nijs die de nodige kritiek had ontvangen was er helemaal klaar mee en zette ons op voorsprong in de 53^e minuut. Vijf minuten later was het Arwin die de 3-1 voor zijn rekening nam en vervolgens liepen we inderdaad uit naar de door Marijn voorspelde uitslag: 8-1! Sjoerd 2x, Maik 2x, Arwin met zijn derde en Dennis namen de doelpunten voor hun rekening.  De laatste bleek zijn klassiekers goed te kennen want nadat hij gescoord had wees hij met zijn duimen over zijn schouders  op zijn rugnummer: 14!

 Zo komen we weer terug bij waar het verslag mee begon. De waanzin in de wereld, waar een kleine groep extremisten dood en verderf zaait en waar we de afgelopen week zo mee geconfronteerd werden. En de verwarring die er toch een beetje is als de grootste voetballer die op de Nederlandse velden heeft rondgelopen en waarvan je wel eens het idee had dat hij onsterfelijk was, toch ook een gewoon mens blijkt te zijn die de strijd tegen kanker niet kon winnen. Een voetbalvolkje in verwarring achterlatend en op alle voetbalvelden dit weekend wordt er stil gestaan bij zijn overlijden. De man die niet alleen de voetbalsport zoveel schoonheid heeft gegeven maar ook zoveel heeft betekend voor anderen voor wie sporten minder vanzelfsprekend is, is niet meer.

De voetbalsport zal nog wel even blijven bestaan en soms gebeuren daar ook zaken die niet te begrijpen zijn. Sta je met 0-1 achter in de rust en win je uiteindelijk met 8-1. Onbegrijpelijk en soms moet je ook niet alles willen begrijpen. Of zoals Bob Dylan het 54 jaar geleden al zong: The answer, my friend, is blowin’ in the wind.

 Vandaag lag het antwoord echter wel heel erg in de wind besloten heb ik het idee…