IMG-20160521-WA0001

IMG-20160521-WA0004

IMG_20160522_220756

In de eredivisie was de afgelopen tijd veel gespreksstof over het doelsaldo van resp. PSV en Ajax. Het doelsaldo van de ene club was beduidend beter dan de andere en dat zou dus een kampioenschap op kunnen leveren voor degene met het hoogste doelsaldo. Inmiddels weten we dat niet het doelsaldo bepalend was, maar ook de wetenschap dat je tegen één van de onderste ploegen geen punten mag laten liggen.

Onze D1 had met beide te maken. Er stond nog één wedstrijd op het programma tegen SC Emma, deze moest worden gewonnen en dan ook nog eens met vier doelpunten verschil. Het zou moeten kunnen…. Maar toch…..

De wedstrijd tegen SC Emma was al verschillende malen uitgesteld vanwege te weinig spelers bij Emma of een voetbalkamp. Vandaag dé wedstrijd.  Verlies je, dan wordt je derde in de competitie. Speel je gelijk of win je met minder dan 3 doelpunten verschil dan wordt je tweede. Win je met 4 doelpunten verschil of meer dan ga je Meerkerk D1 voorbij op doelsaldo. Net als in de najaarscompetitie kun je op doelpunten kampioen worden.

Als coach wordt je daar niet zo blij van, want er staat voortdurend druk op en het gaat toch vooral om plezier hebben en zo goed mogelijk presteren. Mis je een kans, dan is dat ok en ga je weer voor een volgende kans. Missen mag… Het is voetbal en hobby. Vandaag mag dat dus eigenlijk niet.

Op een uitermate hobbelig veld  (trainingsveld, omgebouwd tot speelveld) speelden we deze wedstrijd. Dat hobbelige veld komt goed voetbal niet ten goede. Maar ook het feit dat we vanaf april nauwelijks meer speelden zal vast en zeker van invloed zijn geweest.

SC Emma maakt er een echt wedstrijd van. Hun verdediging was solide en het viel niet mee om er doorheen te komen. Vooral de laatste man was een ware plaag. Groot en sterk en kon bij balverlies de bal ook nog eens goed naar voren schieten. Toch was het HSSC’61 D1 dat in tien minuten tijd voor rust een 0-3 stand neer wist te zetten. Jordi de Leeuw (penalty) opende de score. Daarna maakte onze spitsen Hans Kool en Remon van Soest doelpunten. 0-3. In de rust dus bezwete hoofden van de jongens die er hard voor werkten en geloof dat het zou lukken. Toen we na rust op zoek gingen naar de 4^e was het direct een grote kans voor Remon, maar oog in oog met de keeper schoot hij tegen de keeper aan. De druk werd opgevoerd, maar zoals zo vaker. Het kwam te open te liggen en SC Emma scoorde de 1-3. Lichte paniek bij sommige spelers. Dan komt het aan op mentale weerbaarheid. Nou, om eerlijk te zijn, dat deel kan soms nog beter. Een tegenslag kun je gebruiken om nog scherper te worden of harder te werken.  Donderdag hebben we nog bewust getraind op het afwerken. Kom je voor de keeper, schiet dan hard onder de laten en tussen de palen. Maar de kansen die we kregen gingen dus net naast….. En de tijd tikte door. Tien minuten voor tijd wist Remon uit een corner te scoren, waardoor er weer geloof kwam. 1-4. Nog één nodig…… Het werd zelfs zenuwslopend. Want SC Emma gaf zich niet gewonnen. Net voor tijd én in blessure tijd vallen de verlossende 1-5 en 1-6. Jordi de Leeuw maakte, net als de week daarvoor de beslissende. Maarten Gisolf schoot de 1-6 er in. Direct daarna floot de scheidsrechter af. Feest! Vanwege een toernooi ’s middags gingen we direct met kleding weer terug naar HSSC’61 waar we het kampioenschap vierden.

De spelers van het kampioenselftal D1:

Chris van Gaalen: Keeper, heel goed op de lijn. Voor de wedstrijden nonchalant, maar in de wedstrijden staat hij er.

Jordi de Leeuw: Laatste man, fanatiek, soms té fanatiek. De laatste wedstrijden met doelpunten heel belangrijk.

Job van Breugel: Job Beton, Zeer sterke verdediger, waar iedere aanvaller het altijd lastig tegen heeft.

Collin Middelkoop. Rechtsachter, blijft gaan en kan de bal goed naar voren verplaatsen om de aanvallers aan het werk te zetten.

Rick de Leeuw. Linksachter. Gebruikt zijn lichaam goed, verovert veel ballen en zoekt een voetballende oplossing naar voren.

Hidde Verbaarschot: Soms onnavolgbaar. Als hij gaat lopen kan hij zomaar tot de zestien komen van de tegenstander en gevaarlijk worden. Goed loopvermogen.

Sven Kooyman: Motor op het middenveld, meestal verdedigend. Geeft nooit op.

Maarten Gisolf. De regisseur op het middelveld. Veel loopvermogen. Geeft het team aanvallende impulsen.

Ole Roeland: Zijn tegenstanders zijn meestal langer en groter, maar Ole zoekt altijd voetballende oplossingen. Iemand die het spel goed ziet.

Jelle Terlouw: Helaas wat last van blessures. Heeft als motto: niet zeuren, maar gaan…!! Meestal als verdediger of middenvelder actief

Hans Kool: De man met snelheid en een gouden linker. Vormde samen met Remon een gouden koppel. Samen goed voor 62 doelpunten

Remon van Soest: Kleine Messi. Houdt van kappen, draaien én scoren (35 doelpunten)

Dan hebben we af en toe ook spelers geleend van de D2 of MD. In de kampioenswedstrijd was het fijn dat Lennart de Groot uit de D2 ons heeft geholpen. Rens den Braven kon er helaas vanwege een slepende blessuren niet bij zijn na de winterstop.

Trainer/leider Marco Kooyman: Kampioenenmaker, fanatiek baasje. Wist dit jaar 3x kampioen te worden (trainer van het derde en twee keer met de D1). Zorgt er voor dat alles goed geregeld is.

Johan Roeland en Johan de Leeuw: De mannen van de randzaken, pasjes, vlaggen, bakkie koffie brengen bij de trainers en leider

En tot slot zal ik mezelf noemen: Jaco van Soest, trainer en leider met Marco Kooyman en in dit geval ook verslaggever.