Aanvang

Pasjescontrole

De wedstrijd

De wedstrijd

De wedstrijd

Verlenging

Pennalty's - lijstje maken

op je eigen wijze voorbereiden

psychologische oorlogsvoering - Maurice

Raak!

Yes!

Wat een mooie groep!

Wat een keeper!

HSSC’A1 – Jong Brabant A1: 1 - 1

Je hebt van die wedstrijden die je eigenlijk een dag moet laten bezinken alvorens een verslag te schrijven…drie uur na afloop zit ik nog te shaken op mijn stoel: wat een wedstrijd! Wat een ontknoping! Alles er op en er aan! Weer een stapje dichter bij ons ultieme doel: het leveren van een unieke prestatie in de geschiedenis van HSSC: promoveren naar de hoofdklasse: nog twee finales te gaan!

Maar goed: eerst maar eens even terug naar het begin van de zaterdag. De wekker liep om zes uur af…wat ??? zes uur??? Jazeker: zes uur!!! Dat heb je met een club als HSSC’61: meer dan voetbal! Voor vandaag stond de ontbijtactie voor de door onze vereniging ‘geadopteerde’ stichting Spieren voor Spieren op het programma. Ruim vierhonderd ontbijtjes moesten (mochten!) rondgebracht worden in Hei-en Boeicop en Schoonrewoerd. Dat betekende: vroeg uit de veren om alle ontbijtjes op zijn plaats te krijgen. Wederom een mooie en geslaagde activiteit en fijn om zo bezig te zijn voor diegenen voor wie sporten allemaal wat minder vanzelfsprekend is dan voor de gemiddelde Hollandse jongen of meid.

Dan het voetbal. Dat begon met een geweldige domper deze week: Sjoerd heeft de ziekte van Pfeiffer. Onze topscoorder die maar liefst 28 doelpunten gescoord heeft deze competitie. Volgens Hens spreek je dan van dertig doelpunten... Hens heeft veel meer verstand van voetballen dan uw verslaggever dus ik ben geneigd hem te geloven. Maar wat een pech; in de eerste plaats voor Sjoerd zelf. Op zo’n moment in het seizoen af te moeten haken, is natuurlijk ongelooflijk sneu en we wensen hem beterschap en beloven hem om er (het kan bijna niet) nog een tandje bij te zetten deze nacompetitie. Maar voor het team natuurlijk ook een bittere pil: hoe vang je dit op?

Eric had er enkele dagen over nagedacht en kwam tot de conclusie dat Arwin samen met Marijn de spitspositie in moest vullen. Dat Arwin dat kan twijfelt eigenlijk niemand aan, maar je mist dan wel de motor op het middenveld. Maar goed, dan moeten er weer anderen op staan en dat gebeurde vandaag dan ook! En hoe!

Onze tegenstander van vandaag is een grote onbekende voor ons: Jong Brabant. Eerst dachten we dat we tegen een selectie van heel Brabant moesten spelen; niet dat we daar tegenop zagen, maar dat leek ons best pittig… Het bleek echter te gaan om een ploeg uit Berkel-Enschot. Een flinke vereniging die maar liefst drie A junioren teams herbergt. Hun A1 is net als wij op de vierde plaats geëindigd in de reguliere competitie en we mochten aantreden op het veld van RCD in Kerkdriel en we kregen een neutrale arbitrage toegewezen; dus inclusief grensrechters! Niet dat Leo niet neutraal zou zijn, daar twijfelen wij niet aan, maar soms doet de tegenstander dat wel eens en dat gezeur voorkom je in ieder geval. Wij wonnen de toss en kozen er voor om de eerste helft tegen de wind in te spelen. JB begon sterk en de eerste vijftien minuten hadden we moeite om hen af te stoppen. Grote kansen creëerden zij echter niet; integendeel: Jari brak uit over rechts, benutte zijn snelheid goed en gaf een perfecte voorzet af op Arwin die hem met een geweldige volley op de slof nam, maar helaas de bal ging net over. Veel kansen waren er verder niet, maar vlak voor rust kwam JB toch op voorsprong. Een goed genomen corner werd prachtig binnen gekopt en was voor Maurice onhoudbaar: 0-1. Met deze stand gingen we rusten in de volle overtuiging dat het mogelijk moest zijn de opgelopen schade in de tweede helft te repareren.

Inderdaad konden we vanaf de aftrap JB onder druk zetten en het wachten was op de gelijkmaker, maar ondanks een aantal goed kansen hierop wilde die niet vallen. Toch bleven we rustig en daarnaast moesten we attent blijven op hun uitbraken. Tien minuten voor afloop van de reguliere speeltijd viel hij dan toch: uit een scrimmage voor doel wist Arwin de bal binnen te werken en we waren zo in ieder geval zeker van een verlenging, maar het ook zo maar nog 2-1 kunnen worden, een kopbal van Jari ging echter net over het doel. Het bleef dus 1-1 en het werd verlengen.

JB mocht aftrappen en deden dat zeer verassend: vanaf de aftrap in één keer op doel schieten en Maurice,die wat verder voor zijn doel stond, kon niets anders doen dan de bal nakijken die tot onze grote opluchting op de kruising uiteenspatte; dat wat schrikken, maar dat duurde maar even, want

we gingen op zoek naar de voorsprong. In de eerste helft van de verlenging hadden wij daar het meeste kans op, maar de tweede helft van de verlening was de spreekwoordelijke pijp leeg bij een aantal spelers en had JB het potje uit kunnen halen. Dat deden zij niet en zo liep het uit op strafschoppen. Daar zijn al boeken vol over geschreven door voetbalkenners, psychologen en meer van dergelijk wijsneuzen, maar de meest treffende typering is toch wel dat het een loterij is…hoewel; wij hebben Maurice en die stopt nogal eens een penalty!

Eric wees 5 man aan en JB begon; de eerste twee gingen aan beide kanten onberispelijk binnen (voor ons: Niels en Arwin) de derde van JB betekende de 2-3 en toen vervolgens de penalty van Richard gestopt werd, drong het tot Maurice door dat hij wel eens heel belangrijk kon worden voor ons vandaag; hij stopte de vierde pingel van JB en het bleef dus 2-3. Vervolgens werd de penalty van Kees echter ook gestopt en toen lag er wel heel veel druk op zijn schouders, maar hij stopte de strafschop wederom en ze werden echt niet slecht genomen! Om op 3-3 te komen moest echter onze vijfde er nog in en Maurice trok een gezicht van zal ik het dan maar allemaal zelf doen? En schoot hem binnen: 3-3.

Dan wordt het toch echt een zaak van stalen zenuwen: JB: 3-4. Jari 4-4 JB: 4-5; Lars: 5-5 Vervolgens stopt Maurice de (inmiddels) achtste pingel, maar Dennis zijn schot werd ook gestopt…pfoe! Maar weer was er een heldenrol voor Maurice, want hij stopte de negende van JB door ‘gewoon’ stil te blijven staan! Da’s lef hebben! Geen hoek kiezen, maar gokken op een tegenstander die jou ff in de luren denkt te leggen… Voor ons nam Patrick de negende en hoewel de keeper er heel dichtbij zat ging hij toch onder hem door: 6-5!!!! Wat een ontlading en wat een heldenrol voor Maurice!!! “T’ is een bijzonder kind” zou Mari zeggen en eerlijk gezegd heeft hij ons ook wel eens een beetje in de steek gelaten aan het begin van dit seizoen, maar vandaag maakte hij alles meer dan goed!!! Dankzij hem spelen we volgende week tegen Beek Vooruit uit Prinsenbeek onze volgende finale op onze reis naar ons grote doel… Waar en hoe laat krijgt u nog te horen!