Gewonnen!

Uitgeput, maar voldaan!

Uitgeput, maar voldaan!

Opkomst

pasjescontrole

Aanwijzingen

En verdedigen!

De wedstrijd

Opkomst

Je hebt van die wedstrijden die je eigenlijk een dag moet laten bezinken alvorens een verslag te schrijven”.  Zo  begon ik verleden week mijn verslag na de thriller tegen Jong Brabant die we uiteindelijk na 18 penalty’s in ons voordeel besliste. Deze keer heb ik echt eerst maar eens een nachtje geslapen alvorens e.e.a. op papier te zetten. Dachten we verleden week alles wel zo’n beetje gehad te hebben; het kan altijd gekker: ook de wedstrijd van vandaag had alles in zich wat voetbal zo verschrikkelijk mooi maakt en waar je, je soms ook zo enorm over op kunt winden…

We zijn met onze A-junioren (maar zo langzamerhand met de hele vereniging) in fases gekomen waar we van de ene verbazing in de andere rollen en van het ene hoogtepunt naar het andere hoogtepunt leven deze weken. Dames en meiden pakken titels, junioren worden kampioen en staan in bekerfinales; de ene nacompetitie na de andere wordt nog gespeeld; de politiek gaat zich hard  maken voor een kunstgrasveld bij HSSC’61 en vrijdagavond dacht ik zelfs even dat ik een limousine over het veld zag rijden en dat daar allemaal mooie meiden in stapten die vervolgens samen met BOB en JOB  vertrokken. Maar dat verhaal van die limousine zal wel door de Irish Coffee komen…

Ik zal me hier maar beperken tot onze A-junioren en hun strijd om geschiedenis te gaan schrijven bij onze vereniging. Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: de gedroomde finale tegen LRC komt er aan! Hun winst op Wiedrecht A1 (4-2) bracht hen eerder deze middag al in de laatste ronde van deze nacompetitie en nu mochten wij het uitvechten met Beek Vooruit. Een ploeg uit Prinsenbeek die maar liefst 4 A-junioren teams op de been kan brengen, maar daar worden wij inmiddels niet meer zenuwachtig van. Wel worden wij een beetje zenuwachtig van het feit dat deze morgen onze rots in de branding (Patrick) zich ziek meldde. Weer een uitdaging voor Eric! Het zit wat dat betreft  niet mee, maar wat wel  mee zat, was het feit dat Sjoerd (onze topscoorder en inderdaad Hens: hij staat nu op 30 goals) zich goed genoeg voelde om wellicht een kwartiertje mee te kunnen doen. Gelukkig konden we vandaag ook een beroep doen op onze B-junioren. Voor hen zit de competitie er op en het toernooi  in Lexmond kon Cock wel winnen zonder een aantal van zijn vaste waarden. (bleek achteraf…ik verbaas me ondertussen nergens meer over!)

Op het veld van Peursum stonden wij om half drie klaar voor de aftrap in de volgende opstelling: doel Maurice, verdediging: Lars, Dennis, Kees en Nicky. Middenveld: Jari, Sander, Niels en Maik en voorin Marijn en Arwin. Reserve: Sjoerd en de B-junioren: Richard, Bas en Jelmar.

Het bleek al spoedig dat Beek Vooruit  een ploeg heeft die redelijk verzorgd voetbal probeert te spelen en dit tegen ons ook regelmatig liet zien het eerste half uur.  Aan hun eindpass schortte echter nogal wat en als men al eens voor ons doel kwam was de afronding ondermaats en leverde weinig problemen op voor Maurice. Het eerste half uur creëerden  wij ook niet veel kansen, maar een van de eerste kansen was ook gelijk raak: een fraaie assist van Dennis op Arwin die binnen de zestien knap naar binnen draaide en inschoot:0-1. Dit bleef het tot de rust, maar eigenlijk hadden we ons toen al veilig moeten spelen: Arwin (schot recht op de keeper) Maik (half geraakt of half gemist; zeg het maar) en Dennis (lat) hadden de mogelijkheid om dat te doen, maar het bleef bij die ene treffer waar we de rust dus mee ingingen. In ongewijzigde samenstelling begonnen we aan de tweede helft en we leken het aardig onder controle te hebben. Zeker na 54 minuten spelen toen Marijn een strakke voorzet  gaf vanaf rechts die Arwin heel knap vallen inkopte. Op Twitter meldde ik dat hij dit a la Bep Bakhuis deed, maar die naam zegt deze generatie niets. Arwin vertrouwde me toe dat hij Robin van Persie wel kent…

We leken het dus op dat moment aardig onder controle te hebben, maar een vrije trap die gevaarlijk het doelgebied indraaide en vervolgens werd binnengewerkt door een speler van BV leverde de 1-2 op.  Dat was het sein voor hen om extra druk te gaan zetten en vier minuten later stond het zomaar 2-2. Een speler die ongehinderd op mocht komen schoot de bal pardoes binnen en het leek wel of iedereen een beetje verlamd stond toe te kijken. We waren het even helemaal kwijt en leken rijp voor de slacht.  Voor Eric was dit het moment om te gaan wisselen: Sjoerd kwam er in voor Maik en Marijn maakte plaats voor Richard. Alle hoop was toch een beetje gevestigd op Sjoerd en die verwachting maakte hij waar! We waren inmiddels in de 98^e minuut beland. De reden hiervoor zal ongetwijfeld een aantal blessure behandelingen geweest zijn en het feit dat de scheidsrechter na een bal vol in zijn gezicht even groggy ging. Toch denk ik dat hij het idee had dat hij tien minuten gelegen heeft, want terwijl wij ons al aan opmaken waren voor een verlenging bleef hij maar doorspelen.  Kees had echter helemaal geen zin in een verlenging: hij veroverde de bal op eigen helft begon aan een solo en leverde de bal af bij zin Lexmondse maatje en  die datgene deed waarop wij stiekem hoopte; scoren! 2-3. Wat een euforie! Dit leek binnen, want het was inmiddels al lang tijd, maar daar dacht de scheidsrechter van dienst anders over en hij bepaald uiteindelijk de speeltijd, maar een beetje vreemd was het wel. Sjoerd had bijna nog zijn tweede gemaakt, maar hij twijfelde iets te lang en daardoor ging deze kans op de definitieve knock out voorbij. Toen even later een speler van BV met rood kon vetrekken leek het  toch wel beslist; dit gaven we niet meer weg. Inmiddels waren we in de tweede helft bijna een uur(!) bezig en had de scheidsrechter al tien keer op zijn klokkie gekeken maar liet maar doorspelen. We kregen het idee dat hij het wel erg naar zijn zin had en dat brak ons lelijk op. In de 104^e minuut kreeg een speler de kans een bal voor te zetten die door hen werd binnengekopt: 3-3. We mochten nog wel aftrappen, maar hij blies vervolgens gelijk af. Natuurlijk hadden wij dit nooit mogen laten gebeuren, maar een kwartier tijd bij tellen is wel heel bijzonder. Maar goed: in de wetenschap dat zij met tien man stonden hadden wij het nog volledig in eigen hand.

De eerste verlenging was een minuut of zes bezig toen Arwin een prachtige bal over de verdediging van BV legde en Jari vrij voor de keeper zette. Richard dook ook onmiddellijk aan de andere kant in de ruimte en zo kon Jari de bal breed leggen op Richard die vervolgens keurig binnen schoof: 3-4. Sjoerd moest hierna het veld weer ruimen; voor hem kwam Bas in het veld, Sjoerd zijn inbreng was maar kort vandaag maar wel weer zeer belangrijk. De tweede helft van de verlenging was nog maar net bezig toen Bas een geweldig mooie voorzet gaf die Jari binnen kon schieten: 3-5 en het slotakkoord was weer voor Richard. Jari hield de bal even vast in het strafschopgebied; Richard zag het moment, dook de ruimte in en rondde de steekbal van Jari netjes af: 3-6. Toen de scheidsrechter om ca. kwart over vijf definitief afblies was de ontlading groot bij zowel spelers, staf als meegereisde supporters. Fantastisch dat vandaag zoveel mensen kwamen kijken. Bedankt voor jullie steun en we hopen uiteraard dat u a.s. zaterdag weer van de partij bent. Terugkomend op de wedstrijd: ik heb het al vaker geschreven; het zijn altijd bepaalde namen die naar voren komen, maar ook vandaag was de verdediging weer zeer solide. Maurice hield ons met een cruciale redding, diep in de tweede helft bij een 2-2 stand, in de wedstrijd. Jongens als Lars, Dennis, Nicky en Kees werkten zich een slag in de rondte. Maar eigenlijk moet ik geen namen noemen, wij zijn een team, zoals een team hoort te zijn! Iedereen maakt wel eens een foutje, maar er is altijd de drive om het voor een ander op te lossen. Wel nog even een groot compliment voor de B-junioren Richard, Bas en Jelmar die vandaag geweldig goed invielen en een grote bijdrage hadden in de overwinning.

Maar ook een groot compliment aan Eric die in deze belangrijke wedstrijden ieder keer een oplossing moet bedenken voor de blessure ‘gevalletjes’. Het lukt hem telkens weer om het zo neer te zetten dat het toch blijft draaien en er eigenlijk niet zo veel verandert aan ons spel.

Volgende week dus wederom tegen LRC. Een ploeg die ”veel voetbal herbergt” zoals dat heet, maar we hebben bewezen dat we een kans hebben tegen hen. Wat zou dat een fantastische afsluiting van het seizoen zijn en voor een groot aantal jongens een gedroomde afsluiting van hun jeugdvoetbal carrière bij HSSC’61. Het is dus mogelijk, of om maar eens een  bekende telefoon provider te citeren:  niet omdat het moet, maar omdat het kan!!!