Zij moeten het gaan doen vandaag!

De warming up

Opkomst der gladiatoren

Mooie sfeeracties

Voorstellen hoeft eigenlijk niet meer...

Het startschot

De wedstrijd

Trouwe supporter(s)

Ze kunnen het blijven proberen...

...maar Maurice pakt ze gewoon...

...tot opluchting van allen!

Een fenomeen!

Voor Sjoerd zit het erop: rood

De beslissende 1-3

De aftocht in beeld...

Zelfs bij Van der Valk waren we nog niet van LRC af.

Een mooie vangst

Aquero om 16.00 uur 's middags...

...en om 22.00 uur 's avonds. Sterkte jongen!

“Onze gedroomde finale” schreef ik verleden week en LRC reageerde daarop dat het voor hen ‘gewoon’ de tegenstander was die na twee nacompetitieduels uit de koker kwam rollen. Daar geloof ik dus helemaal niks van en terugziend op de wedstrijd van vandaag zal men er in Leerdam toch ook van overtuigd zijn dat het eigenlijk allemaal niet heel veel mooier had gekund dan deze wedstrijd…

Schitterend weer… eigenlijk te warm om te voetballen… maar langs de lijn: perfect! Een prachtige locatie bij sc. Everstein; uitgerekend vandaag werd daar het Rinus (wie kent hem niet?!) Frasa toernooi gehouden. Dus heel veel publiek inclusief een heus dweilorkest na afloop. Daarnaast twee supportersgroepen die alles uit de kast haalden om er een prachtige ambiance van te maken en dat was het dus ook. Tel daarbij op twee ploegen die er ieder op zijn eigen wijze een boeiend duel van probeerden te maken en je hebt alle ingrediënten voor een mooie apotheose van deze competitie.
Het was dus niet ‘gedroomd’ omdat we dachten dat we tegen LRC zoveel kans zouden maken. LRC heeft een ploeg die eigenlijk in deze samenstelling een niveau hoger had moeten spelen dit seizoen, want waarschijnlijk hadden zij met dit team in de hoofdklasse ook om de prijzen gestreden. Technisch goed verzorgd voetbal, een enorm scoringsvermogen en heel weinig doelpunten tegen. Hun slechte start van de competitie heeft hen in feite het hele seizoen achtervolgt en toen men eindelijk Sleeuwijk ingehaald had, ging het op 2 april mis tegen… inderdaad HSSC’61. Dat was mogelijk ook de reden dat men toch een beetje de druk van de ketel wilde halen door ons als ‘gewone’ tegenstander te betitelen. Het doet me een beetje denken aan hoe men vanuit onze hoofdstad naar de Domstad afreist voor een wedstrijd tegen de plaatselijke FC: ”nee hoor: een gewoon potje; ja,ja…”

Onze smalle selectie van 13 man konden we vandaag aanvullen met spelers uit de B en zo gingen we met 17 man op pad inclusief reservekeeper; wat een weelde! Sjoerd was voldoende hersteld om een helft mee te kunnen doen en ook Patrick kon in de basis beginnen, ook al had hij deze week niet getraind.

Zoals gezegd was de opkomst prachtig met oranje en paarse rookbommen (dit wonnen wij) en de nodige vocale ondersteuning (hierin trok LRC de stand weer gelijk). LRC mocht aftrappen en de wedstrijd ontspon zich zoals verwacht: LRC nam het initiatief, makkelijk combinerend speelden zij ons bij vlagen helemaal zoek, maar ondanks dat kon men toch niet echt heel grote kansen creëren. Dat was ook precies wat Eric voorspeld had: jongens probeer die eerste stormen te doorstaan, als dat lukt komen onze kansen ook wel! Zo was het exact! En als de scheidsrechter van dienst gedaan had wat hij na een overtreding op Jari binnen de zestien had moeten doen, namelijk de bal op de stip leggen, hadden we zomaar op voorsprong kunnen komen. Om onbegrijpelijke redenen deed hij dat niet en dat was een blunder van de man in kwestie. Maar goed, de eerste waarschuwing aan LRC was afgegeven en toen Marijn even later een kopbal prachtig tegendraads in leek te koppen (helaas stuiterde de bal via de binnenkant van de paal het veld weer in) roken wij onze kansen en inderdaad: na een halfuur spelen was bij een scrimmage voor het doel Maik degene die ons op voorsprong zette: 1-0. LRC was het hierna even helemaal kwijt; het verzorgde spel maakte plaats voor lange ballen naar voren die stuk voor stuk geen gevaar opleverde. Ongetwijfeld speelde 2 april toch even in de hoofden van die jongens; het zal toch niet weer gebeuren? Vijf minuten voor de rust leek het dan toch te lukken: de scheidsrechter gaf aan LRC een penalty; terecht, maar nogmaals: dat had hij eerder in de wedstrijd ook moeten doen! Maar goed: een penalty, daar schrikken wij tegenwoordig niet meer zo hard van, want wij hebben Maurice. Dezelfde speler die hem destijds in de wedstrijd in Leerdam nam, mocht weer achter de bal gaan staan. Toen stopte Maurice hem… Hij nam hem ook nu niet slecht; laag in de hoek, maar daar koos Maurice ook voor en pakte hem klemvast! Ik denk dat er weinig keepers rondlopen die zo’n gunstig rapport kunnen overleggen als het gaat om het stoppen van penalty’s. In dat opzicht is hij een fenomeen aan het worden! Toch kwam LRC op slag van rust gelijk, een schot van afstand waar Maurice deze keer geen antwoord op had, betekende de gelijkmaker op een voor LRC heel gunstig en voor ons zeer ongunstig moment. Niet dat de gelijke stand onterecht was gezien het veldspel, maar gezien de kansen hadden we zomaar met een voorsprong de rust in kunnen gaan.
Dat het spel dat wij speelden heel veel van onze krachten vroeg, was de tweede helft te zien: de pijp was een beetje leeg… de tweede helft is kort samen te vatten: LRC was de betere ploeg en wij konden daar niet zo heel veel meer tegenover stellen. We probeerden het nog wel met wat wisselingen, maar toen na zo’n 60 minuten LRC op voorsprong kwam, was het wel over bij ons: het seizoen duurde net een helftje te lang. De 1-3 vlak voor tijd is voor de statistieken, maar de ontlading bij LRC zegt eigenlijk alles over het feit hoe ‘gewoon’ wij als tegenstander voor hen waren…

De nederlaag deed even pijn, maar het gevoel dat we gewoon een schitterend seizoen hebben gehad overheerste al snel. Dat is wat Erik na afloop ook zei in de kleedkamer: we mogen met opgeheven hoofd deze competitie afsluiten. Naast een paar ‘vreemde’ uitslagen tegen op papier zwakkere tegenstanders, hebben we prachtige duels uitgevochten tegen geduchte tegenstanders als Sleeuwijk, Sliedrecht en natuurlijk LRC. Een schitterende nacompetitie met alles erop en eraan. Voor een grote groep spelers een prachtige afsluiting van hun voetbal carrière bij de jeugd!
De nederlaag was snel verwerkt en na afloop stonden we samen met LRC onder een heerlijk zonnetje na te praten en te genieten van een glas bier. Voor LRC de terechte promotie naar de hoofdklasse; gefeliciteerd en veel succes gewenst. We zullen jullie missen ;-) Wie weet hoe lang het weer duurt dat A-junioren van beide teams in dezelfde klasse spelen?
Vanuit Everdingen vetrokken we vervolgens naar het Van der Valk hotel in Houten waar we met spelers en staf het seizoen afsloten met een live and cooking gebeuren (gratis tip: niet in Vianen doen zoiets maar in Houten… twee klassen beter!)
Op Facebook was een livestream aangemaakt door de heren en degenen die dat volgden konden getuigen zijn van een heuse chippendale act van een aantal van onze spelers voor een jarige oma die daar zichtbaar van genoot, net als de rest van het restaurant… Men heeft nog geprobeerd koekjes te laten bakken, maar niet alle door hen aangeleverde modellen kwamen door de keuring… het door Kees aangeleverde model wilde blijkbaar niet rijzen in de oven… Marijn en Dennis hebben nog een groep van zo’n tien IJsselsteinse vrouwen van middelbare leeftijd (maar dat vergaten ze ff…) het hoofd op hol gebracht en het is dat Marijn zo’n nuchtere jongen is anders hadden we nog wel eens een heel gekke act mee kunnen gaan maken daar… Vervolgens hielden zij Eva (het mag gezegd: een fraai dienstertje) van haar werk, maar dat vond ze zelf helemaal niet erg. Het adresboek van haar telefoon is uitgebreid met zo’n zeventien nummers die waarschijnlijk allemaal onder ‘favorieten’ zijn opgeslagen en ze heeft een uitnodiging op zak voor de beachparty van a.s. vrijdag. Kortom de nederlaag is al aardig verwerkt om tien uur ’s avonds…
Na nog wat afscheidsliederen te hebben gezongen, begeleidt door (min of meer) ritmisch op de tafels te slaan, vonden ze het bij Van der Valk wel welletjes en werden we vriendelijk doch zeer dringend (!) verzocht het restaurant te verlaten; dit tot groot verdriet van Eva die de heren weemoedig nakeek…. Wel aardig van de firma Van der Valk is dat een aantal fors uitgevallen heren je dan begeleiden tot bij je auto, zodat je onderweg op de parkeerplaats niets kan overkomen (er wordt daar zo af en toe wel eens iemand geliquideerd). Wat een service!

Wel een tegenvaller voor Erik en Rita: we waren een uurtje in Houten toen Rita gebeld werd: Aguero heeft een ongeluk gehad bij het trampoline springen. Beiden vertrokken met hem naar het ziekenhuis, waar bleek dat hij zowel zijn kuit- als scheenbeen heeft gebroken. Wat een pechvogel!
Dat eten gaan we nog een keer overdoen met de staf. (Mari en Rita ontbraken namelijk ook vanwege een feestje.) Een staf die er overigens volgend seizoen waarschijnlijk hetzelfde uit komt te zien dan het afgelopen seizoen: Mari heeft aangegeven er nog een jaar aan vast te knopen en uw verslaggever hoopt u dan ook weer regelmatig op de hoogte te houden van het wel en wee van onze A-junioren!

Tenslotte: mocht iemand zich gekwetst voelen door datgene wat het afgelopen jaar opgeschreven is: dat was niet de bedoeling! Verder gaat er zo af en toe in alle hectiek van een wedstrijd wel eens wat mis met het twitteren van de tussenstanden. Mijn excuses! Rest mij om namens de gehele ‘A’ u te danken voor uw support; met name de afgelopen weken was het mooi om te zien dat u zo meeleefde met ons team. Verder willen wij de ploegen die nog een nacompetitiewedstrijd moeten spelen en de bekerfinalisten, heel veel succes wensen!!! Uiteraard geldt dit ook voor de deelnemers van de playbackshow donderdagavond! FORZA HEICOP!!!